گاهی اوقات اتفاق می افتد که شما به طور تصادفی فایل ها یا پوشه های سیستم عامل لینوکس را حذف می کنید. اما در این آموزش به شما خواهیم گفت که چگونه از حذف فایل ها یا پوشه ها در لینوکس جلوگیری کنید؟ اگر از کاربران سیستم عامل محبوب لینوکس هستید، این مقاله برای شما مفید خواهد بود. پس در این مقاله با تهران سرور همراه باشید. این آموزش را با هم گام به گام ادامه خواهیم داد.

1. نرم افزار را دانلود کنید

برای دانلود این اپلیکیشن دستور زیر را وارد کنید:

wget https://launchpad.net/safe-rm/trunk/1.1.0/+download/safe-rm-1.1.0.tar.gz

سپس با استفاده از دستور زیر فایل دانلود شده را استخراج کنید:

tar -zxvf safe-rm-1.1.0.tar.gz

2. بسته نرم افزاری را نصب کنید

سپس با استفاده از دستورات زیر بسته های مورد نیاز را نصب کنید:

بر اساس RedHat (CentOS، AlmaLinux، RockyLinux)

yum install cargo

اوبونتو/دبیان

apt update
apt-get install cargo

OpenSUSE

zypper install cargo

3. نمایش مسیرها

سپس دستور زیر را تایپ کنید تا ببینید دستور rm در کجا قرار دارد و PATH در سیستم لینوکس شما قرار دارد:

whereis rm
echo $PATH

4. یک فایل پیکربندی ایجاد کنید

در مرحله بعد، یک فایل پیکربندی برای برنامه safe-rm ایجاد کنید که در آن مشخص کنید کدام پوشه ها نمی توانند فایل ها و پوشه های موجود در آن پوشه ها را حذف کنند. دستور زیر را وارد کنید:

vi /etc/safe-rm.conf

سپس پوشه‌هایی را وارد کنید که کاربر نمی‌تواند فایل‌ها یا پوشه‌هایی را حذف کند:

/etc/*
/var/*
/usr/*
/usr/lib/*

شما باید بین پوشه ها و زیر پوشه ها تمایز قائل شوید. بنابراین اگر می خواهید کسی نتواند فایل ها یا پوشه های موجود در پوشه /var/lib/mysql را حذف کند، پوشه زیر را با تایپ دستور زیر به فایل فوق اضافه کنید:

/var/lib/mysql/*

زیرا اگر فقط /var/* را در این فایل قرار دهید، فایل های موجود در پوشه /var همچنان حذف می شوند.

5. فایل main.rs را پیکربندی کنید

به پوشه safe-rm رفته و با وارد کردن دستورات زیر فایل main.rs را باز کنید:

cd safe-rm-1.1.0
vi src/main.rs

در این فایل مسیر rm را تغییر دهید تا با مسیر rm در سیستم لینوکس شما مطابقت داشته باشد:

const REAL_RM: &str = '/usr/bin/rm';

6. safe-rm را نصب کنید

سپس با وارد کردن دستورات زیر برنامه را نصب کنید:

cargo build --release

هنگامی که فرآیند ساخت کامل شد، یک فایل safe-rm در پوشه target/release ایجاد می شود.

7. فایل را کپی کنید

سپس فایل safe-rm را در پوشه ای که فایل rm در آن قرار دارد کپی می کنیم. از آنجایی که در سیستم لینوکس من فایل rm در پوشه /usr/bin است، فایل را در آن پوشه کپی می کنم:

cp /root/safe-rm-1.1.0/target/release/safe-rm /usr/bin

8. فایل bashrc. تغییر دادن

سپس با وارد کردن دستور زیر فایل .bashrc را باز کنید:

vi ~/.bashrc

سپس اسکریپت زیر را تغییر دهید یا به فایل اضافه کنید:

alias rm='safe-rm -f'

فایل را ذخیره کنید و دستور زیر را وارد کنید:

source ~/.bashrc

9. برنامه را تست کنید

سپس اپلیکیشن safe-r را تست کنید. سعی کنید یکی از فایل ها یا پوشه های موجود در پوشه /etc را حذف کنید و کاربر نباید بتواند فایل ها یا پوشه های موجود در پوشه های فایل /etc/safe-rm.conf را حذف کند.

بنابراین برنامه safe-rm به درستی روی سرور نصب شده است.

نکات مهم

1. اگر می خواهید سایر کاربران نیز بتوانند از این برنامه استفاده کنند، در bashrc. اسکریپت زیر را برای این کاربر وارد کنید:

alias rm='safe-rm -f'

و دستور زیر را اجرا کنید:

source ~/. bashrc

2. در نسخه های قبلی (نسخه 0.13 یا پایین تر) فقط فایل safe-rm را کپی می کنید و نیازی به کامپایل نیست. اما قبل از اجرای این اپلیکیشن ابتدا باید پرل را روی سرور خود نصب کنید.

3. در واقع دستوری در سیستم لینوکس وجود دارد که عملکردی مشابه برنامه safe-rm یعنی دستور chattr دارد که در تصویر زیر مشاهده می شود.

اما من فکر می کنم این دستور ممکن است برای sysadmin ها یا سایر کاربران دردسرساز باشد زیرا من نمی توانم محتویات فایل را تغییر دهم مگر با استفاده از دستور chattr دیگر برای تغییر محتویات فایل. در همین حال، برنامه safe-rm فقط برای جلوگیری از حذف فایل کار می کند، اما این فایل را می توان در هر زمان بدون نیاز به وارد کردن مجدد دستور تغییر داد.

چگونه Yarn را در اوبونتو 20.04 نصب کنیم؟ آیا با مراحل نصب JavaScript Yarn در اوبونتو آشنا هستید؟ Yarn یک مدیر بسته Node سریع، ایمن و قابل اعتماد است که به شما امکان نصب، پیکربندی، به روز رسانی و حذف بسته های npm را می دهد.

در واقع، YARN نیاز به بارگیری مجدد هر بسته را کاهش می دهد. زیرا بسته های دانلود شده را برای صرفه جویی در پهنای باند ذخیره می کند. این بدان معنی است که توسعه دهندگان جاوا اسکریپت می توانند با واگذاری این وظایف به Yarn در زمان صرفه جویی کنند.

Yarn ابزاری قابل اعتماد و آزمایش شده است که به شما کمک می کند نرم افزارهای مختلف را روی سیستم خود مدیریت کنید. موضوع این مقاله وبلاگ پارس پک نحوه نصب Yarn بر روی اوبونتو 20.04 و نحوه استفاده از آن است. اگر می خواهید با این ابزار و قابلیت های آن آشنا شوید تا پایان مقاله با ما همراه باشید.

نخ چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

Yarn مخفف Yet Another Resource Negotiator و JavaScript Dependency Manager است که توسط Facebook، Google، Exponent و Tilde ایجاد شده و معمولاً در یک سرور خصوصی مجازی (VPS) استفاده می شود. هدف اصلی این ابزار بهبود گردش کار و عملکرد پایگاه های کد بزرگ است. از ویژگی های مهم نخ می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. مکانیسم صرفه جویی در هر پروژه

Yarn داده های هر بسته نصب شده را در حافظه پنهان خود ذخیره می کند. در نتیجه زمانی که کاربران می خواهند اپلیکیشنی را نصب کنند، مراحل نصب به سرعت انجام می شود.

2. پلاگین ها

Yarn دارای پلاگین های از پیش نصب شده ای است که بیشتر ویژگی های آن را پوشش می دهد. همچنین به کاربران اجازه می دهد تا افزونه های بیشتری را برای گسترش عملکرد نصب کنند.

3. بررسی منظم SAM

JavaScript YARN مبالغ را در فواصل زمانی مکرر بررسی می کند تا یکپارچگی همه بسته ها را تأیید کند. این فرآیند قبل از راه اندازی انجام می شود.

4. فضاهای کاری

Yarn فضاهای کاری را فراهم می کند که به یک مخزن واحد (Monorepo) اجازه می دهد تا وابستگی های چندین پروژه را مدیریت کند.

پس از آشنایی کامل با ابزار Yarn و قابلیت های آن، در ادامه به آموزش نصب Yarn در اوبونتو 20.04 می پردازیم.

سه راه ساده و کاربردی برای نصب Yarn در اوبونتو 20.04

برای نصب Yarn روی اوبونتو 20.04 روش های مختلفی وجود دارد که سه روش ساده و کاربردی را به شما معرفی می کنیم.

روش 1: جاوا اسکریپت Yarn را روی اوبونتو با PPA نصب کنید

نصب Yarn در اوبونتو 20.04 به امتیازات superuser یا root نیاز دارد. برای نصب JavaScript Yarn در اوبونتو، مراحل زیر را دنبال کنید:

مرحله 1: Curl را نصب کنید

خط فرمان Curl به وارد کردن GPG مخزن Yarn به سیستم شما کمک می کند. اما Curl به طور پیش فرض روی سیستم اوبونتو 20.04 نصب نشده است. بنابراین، قبل از نصب Yarn در اوبونتو 20.04، ابتدا باید Curl را نصب کنید. برای انجام این کار، یک ترمینال را با استفاده از میانبرهای صفحه کلید Ctrl+Alt+t باز کنید و سپس Curl را به عنوان root با اجرای دستور زیر نصب کنید:

sudo apt install curl

مرحله 2: کلید GPG را وارد کنید

پس از نصب Curl، کلید مخزن GPG را در سیستم اوبونتو وارد کنید تا بررسی کنید که آیا بسته های Yarn در دسترس هستند یا خیر. با اجرای دستور زیر کلید GPG مخزن را وارد کنید:

curl -sL https://dl.yarnpkg.com/debian/pubkey.gpg | sudo apt-key add –

مرحله 3: مخزن رسمی Yarn را اضافه و فعال کنید

قبل از نصب Yarn در اوبونتو 20.04، با اجرای دستور زیر، مخزن رسمی yarn Apt را روی سیستم خود اضافه و فعال کنید:

echo "deb https://dl.yarnpkg.com/debian/ stable main" |
sudo tee /etc/apt/sources.list.d/yarn.list

مرحله 4: حافظه پنهان سیستم را به روز کنید

با اجرای دستور زیر، مخزن سیستم مناسب را به روز کنید:

sudo apt update

مرحله 5: نخ را نصب کنید

پس از به‌روزرسانی بسته‌های مخزن apt، دستور زیر را برای نصب yarn در سیستم اوبونتو 20.04 اجرا کنید:

sudo apt -y install yarn

پس از اجرای دستور مذکور، بسته های جدید Yarn از جمله Node JS مطابق تصویر زیر بر روی آن سیستم نصب می شود:

نکته: توجه داشته باشید که اگر قبلا Node JS را با استفاده از nvm نصب کرده اید، از نصب بسته های Node JS صرفنظر کرده و از دستور زیر برای نصب Yarn در اوبونتو 20.04 استفاده کنید:

sudo apt install --no-install-recommends yarn

پس از اتمام نصب Yarn در اوبونتو 20.04، نسخه جاوا اسکریپت نصب شده Yarn را با اجرای دستور ترمینال زیر بررسی کنید:

yarn –version

نسخه Yarn نصب شده در ترمینال در زیر نشان داده شده است:

بنابراین با انجام مراحل ذکر شده می توانید به راحتی JavaScript Yarn را در اوبونتو نصب کنید.

روش دوم: جاوا اسکریپت Yarn را روی اوبونتو با NPM نصب کنید

مدیریت بسته نخ نیز به عنوان یک ماژول npm در دسترس است. با اجرای دستور زیر می توانید Yarn را روی اوبونتو 20.04 نصب کنید:

npm install -g yarn

گزینه -g YARN را به صورت سراسری بر روی سیستم شما نصب می کند. بنابراین می توانید به راحتی به آن دسترسی داشته باشید.

روش سوم: با استفاده از یک اسکریپت، Yarn را روی اوبونتو 20.04 نصب کنید

برای نصب Yarn در اوبونتو 20.04 با استفاده از یک اسکریپت، به سادگی از دستور زیر استفاده کنید:

sudo apt install curl -y
curl -o- -L https://yarnpkg.com/install.sh | bash

چگونه نخ را در اوبونتو 20.04 حذف کنیم؟

پس از استفاده از این ابزار، می توانید با اجرای دستور زیر آن را از سیستم اوبونتو حذف کنید:

sudo apt remove the yarn

نحوه استفاده از Yarn در اوبونتو 20.04

پس از نصب Yarn در اوبونتو 20.04، در مقاله زیر نحوه استفاده از JavaScript Yarn در اوبونتو را توضیح خواهیم داد تا بتوانید به راحتی از امکانات این ابزار استفاده کنید.

1. یک پروژه جدید ایجاد کنید

ابتدا یک دایرکتوری پروژه جدید برای برنامه نرم افزار خود ایجاد کنید و با اجرای دستورات زیر وارد دایرکتوری شوید:

mkdir ~/yarn_project && cd ~/yarn_project

اکنون با استفاده از دستور yarn init یک پروژه جدید ایجاد کنید:

yarn init yarn_project

اعلان های زیر در پنجره ترمینال ظاهر می شود. اطلاعات مورد نیاز را همانطور که روی صفحه نشان داده شده است وارد کنید یا آن را در حالت پیش فرض قرار دهید:

پس از ارائه اطلاعات، اسکریپت به طور خودکار یک فایل package.json ایجاد می کند که حاوی اطلاعات مشخص شده است. هر زمان که بخواهید می توانید به این فایل دسترسی داشته باشید و تغییراتی در آن ایجاد کنید.

2. وابستگی را به پروژه اضافه کنید

با استفاده از دستور زیر یک وابستگی پروژه جدید به دنبال نام o اضافه کنید:

yarn add [package-name]

به عنوان مثال، برای نصب بسته React به عنوان یک وابستگی با استفاده از Yarn، از دستور زیر استفاده کنید:

yarn add react

خروجی زیر نشان می دهد که React با موفقیت بر روی سیستم شما نصب شده است. package.json و نخ. قفل نیز پس از اجرای دستور بالا به روز می شود:

هنگامی که کاربر به سادگی نام بسته را ارائه می کند، Yarn به طور پیش فرض آخرین نسخه آن بسته را نصب می کند. برای نصب یک وابستگی پروژه خاص، دستور زیر را اجرا کنید:

yarn add [package-name]@[package-version]

3. تشویق وابستگی های پروژه

می توانید بسته ها یا وابستگی های پروژه را با استفاده از دستورات زیر ارتقا دهید:

yarn upgrade
yarn upgrade [package-name]
yarn upgrade [package-name]@[version]

اگر کاربر نام بسته ای ارائه ندهد، به طور خودکار تمام بسته های پروژه را با توجه به محدوده مشخص شده در فایل package.json به آخرین نسخه ارتقا می دهد. در غیر این صورت، فقط بسته‌هایی که با نام بسته مشخص شده‌اند ارتقا خواهند یافت.

4. بسته یا وابستگی را حذف کنید

با استفاده از دستور Yarn زیر به راحتی می توانید وابستگی پروژه نصب شده را از برنامه خود حذف کنید:

yarn remove [package-name]

به عنوان مثال، برای حذف بسته React از پروژه، دستور بالا به صورت زیر تغییر می کند:

yarn remove react

دستور بالا نه تنها بسته مشخص شده را از پروژه شما حذف می کند. همچنین فایل های package.json و yarn.lock را در پروژه به روز می کند.

5. تمام وابستگی های پروژه را نصب کنید

برای نصب وابستگی های کامل پروژه لیست شده در فایل package.json، دستور زیر را اجرا کنید:

yarn install

همچنین برای نصب تمام وابستگی های پروژه، کافیست در پنجره ترمینال Yarn را تایپ کنید.

نتیجه

در این مقاله وبلاگ پارس پاک به طور کامل نحوه نصب Yarn در اوبونتو 20.04 را توضیح داده ایم. با نصب Yarn JavaScript در اوبونتو، می توانید بسته های npm را با مخزن APT Yarn مدیریت کنید. در واقع ابزار جاوا اسکریپت YARN آخرین به روز رسانی های در حال اجرا در سیستم را ثبت می کند و راه حل بهینه ای برای ارتقاء وابستگی های شما ارائه می دهد.

مخزن رسمی Yarn به طور منظم به روز رسانی و نگهداری می شود تا آخرین نسخه نرم افزاری را که دانلود می کنید در اختیار شما قرار دهد. اگر در مورد نحوه نصب Yarn در اوبونتو 20.04 سوال یا ابهامی دارید، آن را از طریق نظرات با ما در میان بگذارید.

سوالات متداول

1. چگونه Yarn را روی اوبونتو 20.04 نصب کنیم؟

برای نصب Yarn در سیستم اوبونتو، مراحل زیر را دنبال کنید:

• به روز رسانی مخازن سیستم
• نصب CURL در اوبونتو
• کلید GPG را وارد کنید
• مخزن Yarn را فعال کنید
• Yarn را روی اوبونتو نصب کنید
• نسخه Yarn را بررسی کنید

2. چگونه Yarn با npm را در اوبونتو نصب کنیم؟

• ابتدا Yarn Classic را با استفاده از NPM نصب کنید.
• سپس بررسی کنید که آیا npm نصب شده است یا خیر. اگر نسخه npm ندارید، با اجرای دستور sudo apt install npm آن را نصب کنید.
• در نهایت برای نصب Yarn با npm دستور sudo npm install -g yarn را تایپ کنید.

افزودن و حذف کاربران در اوبونتو یکی از کارهایی است که تنها توسط مدیر لینوکس انجام می شود. در اوبونتو، مانند سایر توزیع‌های لینوکس، هر کاربر با سطح دسترسی متفاوت می‌تواند تنظیمات خاصی را از طریق خط فرمان یا رابط کاربری گرافیکی (GUI) انجام دهد.

در این مقاله وبلاگ پارس پک نحوه افزودن و حذف کاربران در اوبونتو را بررسی خواهیم کرد. اگر کاربر لینوکس، به خصوص توزیع اوبونتو هستید، خواندن این مقاله به شما کمک می کند تا یاد بگیرید که چگونه کاربران را در اوبونتو اضافه و حذف کنید.

پیش نیاز اساسی برای افزودن و حذف کاربران در اوبونتو

برای انجام عملیاتی مانند افزودن و حذف کاربران در اوبونتو، نیاز به دسترسی روت به سرور لینوکس دارید. با این حال، انجام تنظیمات با دسترسی روت بسیار حساس است و گاهی اوقات می تواند کار را برای شما سخت کند. به عبارتی این داستان آرایشگری است که برای برداشتن ابرو چشم دیگر را کور می کند.

برای جلوگیری از این اتفاق، بهتر است یک حساب کاربری بدون مجوزهای اضافی ایجاد کنید. سپس برای اقداماتی که نیاز به مجوز سرپرست دارند، به جای دسترسی ریشه از امتیاز sudo استفاده کنید. در هر صورت، برای حذف و افزودن کاربران در اوبونتو، به دسترسی ریشه یا امتیازات sudo نیاز دارید.

کاربران را در اوبونتو از طریق خط فرمان با دستور Adduser اضافه کنید

برای افزودن کاربر به اوبونتو، خط فرمان را با استفاده از میانبر صفحه کلید Ctrl+Alt+T باز کنید. اگر به عنوان کاربر اصلی وارد شده اید، می توانید با اجرای دستور زیر یک کاربر جدید ایجاد کنید:

adduser newuser

دستور Adduser یک اسکریپت پرل است که اضافه کردن کاربران به اوبونتو را آسان می کند. همانطور که می بینید، استفاده از آن آسان است و خیلی پیچیده نیست. به جای Newuser می توانید نام فرد را نیز قرار دهید. برای درک بهتر به جای Newuser از نام Parspack استفاده می کنیم.

اگر به عنوان یک کاربر غیر ریشه وارد شوید، می توانید با افزودن دستور sudo در ابتدای خط فرمان یک حساب کاربری جدید ایجاد کنید:

sudo adduser parspack

نتیجه ای که به شما نشان داده می شود به شرح زیر است:

سپس از شما چند سوال پرسیده می شود. شما به سادگی می توانید رمز عبور جدید را وارد کنید. زیرا پاسخ به سوالات باقیمانده اختیاری است. نتیجه به شرح زیر خواهد بود:

همانطور که مشاهده می کنید، پس از تنظیم رمز عبور جدید و تکرار آن، می توانید با فشردن کلید Enter از مرحله اطلاعات کاربر برای ایجاد کاربر در اوبونتو صرف نظر کنید. در نهایت برای بررسی صحت اطلاعات با فشردن کلید Y یک کاربر جدید ایجاد می شود. بنابراین شما فهرست اصلی کاربر را ایجاد کرده اید. اکنون کاربر جدید می تواند فایل ها را در پوشه /etc/skel کپی، بنویسد یا ویرایش کند.

اگر قصد دارید به کاربر برای انجام برخی وظایف مدیریتی دسترسی بدهید، باید به آنها امتیازات sudo بدهید. در مقاله بعدی نحوه انجام این کار را توضیح خواهیم داد.

با دستور usermod یک کاربر به گروهی با سطح دسترسی sudo اضافه کنید

پس از افزودن کاربران در اوبونتو، اگر می خواهید به کاربر جدید دسترسی root بدهید، باید با sudo به آنها اجازه دهید. برای این کار ابتدا کاربر را به گروهی با دسترسی sudo اضافه کنید. در اوبونتو 20.04، دستور sudo برای اعطای امتیازات کامل به هر کاربر در گروه sudo تنظیم شده است. حال با دستور زیر می خواهیم بررسی کنیم که کاربر جدید در کدام گروه قرار دارد:

groups parspack

خروجی که به ما نشان می دهد این است:

با توجه به این نتیجه، کاربر با نام پارس پک در گروه جدیدی به نام او قرار دارد. به طور پیش فرض در اوبونتو وقتی یک کاربر جدید تعریف می شود، گروهی با همان نام کاربر نیز ایجاد می شود و کاربر در آن قرار می گیرد. برای افزودن یک کاربر به یک گروه جدید با دسترسی sudo، دستور زیر را وارد کنید:

 Sudo usermod -aG sudo parspack

در این دستور، -aG کاربر را با استفاده از Usermod به لیست گروه اضافه می کند. البته استفاده از دستور Usermod به امتیازات sudo نیز نیاز دارد. این به این معنی است که شما می توانید از این دستور زمانی استفاده کنید که به عنوان یک کاربر عضو گروهی با دسترسی sudo یا root وارد شده اید. در این صورت با افزودن sudo به ابتدای دستور، کاربر جدید (در اینجا پارس پک) نیز وارد گروه با دسترسی sudo می شود.

با استفاده از دستور Visudo امتیاز هر کاربر را تعیین کنید

در ادامه بررسی اجمالی افزودن و حذف کاربران در اوبونتو، امتیاز هر کاربر را مشخص می کنیم. اگر می خواهید به هر کاربر یک امتیاز و سطح دسترسی خاص بدهید، می توانید با استفاده از دستور Visudo این کار را انجام دهید. این دستور یک فایل پیکربندی به نام /etc/sudoers را در مسیر ویرایشگر پیش فرض سیستم باز می کند. در این فایل امتیاز هر کاربر به وضوح مشخص شده است. مانند دستورات بالا، اگر با دسترسی root وارد شده اید، از دستور زیر استفاده کنید:

visudo

اگر با دسترسی sudo و بدون دسترسی root وارد سیستم می شوید، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo visudo

حالا خط زیر را پیدا کنید:

root ALL=(ALL:ALL) ALL

در زیر آن خط، دستور زیر را وارد کنید:

newuser ALL=(ALL:ALL) ALL

نام کاربری که می خواهید به sudo دسترسی داشته باشید جایگزین Newuser کنید. به عنوان مثال، در اینجا یک کاربر به نام Parspack قرار می دهیم:

Parspack ALL=(ALL:ALL) ALL

در همان خط، نام هر کاربری را که قصد دارید به آن دسترسی sudo بدهید، زیر آن خط اضافه کنید. در نهایت فایل را ذخیره کرده و CTRL + X را فشار دهید.با فشردن دکمه Y و سپس Enter فایل شما ذخیره می شود.

شاید از خود بپرسید که آیا باید از Visudo یا Usermod برای ایجاد یک کاربر در اوبونتو و دادن دسترسی sudo به آن استفاده کنیم؟ در پاسخ باید بگوییم که استفاده از ویرایشگر Visudo تنها راهی است که می توانید در فایل /etc/sudoers تغییرات ایجاد کنید. این دستور فایل را در برابر چندین ویرایش به طور همزمان قفل می کند. در نتیجه، این فرمان دارای یک چتر نجات برای جلوگیری از محدودیت هایی است که ممکن است به دلیل پیکربندی نادرست به دلیل از دست دادن امتیازات sudo رخ دهد.

حذف کاربران در اوبونتو از طریق خط فرمان با دستور Deluser

اگر می خواهید کاربری را در اوبونتو حذف کنید، می توانید به راحتی با استفاده از دستور Deluser آن را حذف کنید. مانند افزودن کاربران در اوبونتو، اگر با دسترسی root وارد شده اید، دستور زیر را وارد کنید:

deluser parspack

اگر با دسترسی sudo و نه روت وارد شده اید، دستور زیر را وارد کنید:

sudo deluser parspack

همچنین می توانید با دستور زیر امتیازات دایرکتوری کاربر را حذف کنید:

sudo deluser --remove-home parspack

اگر امتیازاتی برای کاربر تعیین کرده اید، می توانید با دستور زیر آنها را حذف کنید:

sudo visudo
root ALL=(ALL:ALL) ALL
Parspack ALL=(ALL:ALL) ALL # DELETE THIS LINE

این از اعطای تصادفی دسترسی sudo به کاربر جدیدی که با همین نام ایجاد شده است جلوگیری می کند.

در شش مرحله آسان یک کاربر از رابط کاربری گرافیکی اضافه کنید

در ادامه آموزش افزودن و حذف کاربران در اوبونتو از محبوب ترین روش یعنی رابط کاربری گرافیکی استفاده خواهیم کرد. محبوبیت رابط گرافیکی آنقدر زیاد است که برای کاربرانی که رابطه خوبی با رابط خطی لینوکس برقرار نکرده اند، تبدیل به یک جایگزین محبوب و ممتاز شده است. با دنبال کردن شش مرحله، می توانید به راحتی یک کاربر از طریق رابط کاربری گرافیکی به اوبونتو اضافه کنید:

• گام یک: وارد قسمت تنظیمات اوبونتو شوید. از قسمت System Settings و کلیک راست بر روی سیستم Ubuntu به قسمت Setup بروید.

• مرحله دوم: در سمت چپ صفحه روی قسمت Users کلیک کنید.

• مرحله سوم: روی Unlock در گوشه سمت چپ بالای صفحه کلیک کنید.

• مرحله چهارم: رمز عبور خود را وارد کنید سپس تنظیماتی باز می شود که می توانید یک کاربر جدید تعریف کنید.

• گام پنجم: دکمه باز کردن قفل اکنون به دکمه سبز افزودن کاربر تغییر یافته است. روی آن کلیک کنید و کاربر جدید را بر اساس نوع حساب و دسترسی تعریف کنید.

• گام ششم: پس از انجام تنظیمات، می توانید با کلیک بر روی دکمه افزودن، کاربر جدید را در اوبونتو اضافه کنید.

کاربر را از رابط کاربری گرافیکی حذف کنید

مانند افزودن کاربران در اوبونتو، حذف کاربران در اوبونتو نیز از طریق رابط کاربری گرافیکی آسان و سریع است. برای حذف یک کاربر در اوبونتو، کافیست روی دسکتاپ راست کلیک کرده و وارد پنل تنظیمات شوید. مشابه فرآیندی که در قسمت قبل طی کردیم، به قسمت Users در سمت چپ نوار تنظیمات رفته و بر روی تب Unlock کلیک کنید.

پس از وارد کردن رمز عبور و تنظیمات باز کردن قفل، حسابی را که می‌خواهید حذف کنید انتخاب کنید و روی دکمه قرمز رنگ Remove Users کلیک کنید.

در مرحله آخر، از شما پرسیده می شود که آیا می خواهید فایل های حساب کاربری، از جمله دایرکتوری خانه را نگه دارید یا خیر. اگر می خواهید فایل ها را نگه دارید، گزینه Save File و اگر می خواهید کاربر را به همراه تمام فایل هایش حذف کنید، گزینه Delete Files را بزنید.

بنابراین با چند مرحله آسان می توانید کاربران را در اوبونتو در رابط کاربری گرافیکی محبوب اضافه و حذف کنید.

نتیجه

افزودن و حذف کاربران در اوبونتو و دادن دسترسی مدیریتی به آنها در لینوکس با استفاده از رابط خطی و گرافیکی امکان پذیر است. در این مقاله وبلاگ پارس پاک با نحوه افزودن و حذف کاربران در اوبونتو با استفاده از خط فرمان و رابط کاربری گرافیکی آشنا شدیم و همچنین در مورد اختصاص امتیاز به هر کاربر صحبت کردیم. اگر در این زمینه سوال یا ابهامی دارید از طریق کامنت با ما در میان بگذارید تا کارشناسان پارس پک در اسرع وقت شما را راهنمایی کنند.

سوالات متداول

1. چگونه یک کاربر جدید به اوبونتو اضافه کنم؟

شما به راحتی می توانید از طریق دستور Adduser یا رابط کاربری Ubuntu کاربران را در اوبونتو اضافه کنید.

2. چگونه کاربران را از اوبونتو حذف کنیم؟

با استفاده از دستور Deluser و رابط کاربری Ubuntu می توانید کاربران را در اوبونتو حذف کنید.

3. آیا امکان افزودن و حذف کاربران در اوبونتو بدون دسترسی روت وجود دارد؟

بله، اگر عضو گروهی با دسترسی sudo هستید، امکان حذف یا اضافه کردن کاربران بدون دسترسی روت وجود دارد.

هر سیستم لینوکس اتصال ایمن به ماشین های راه دور را حفظ می کند. هنگامی که یک دستگاه راه دور دارید که می خواهید از دستگاه مشتری خود به آن متصل شوید، باید یک پروتکل ایمن دریافت کنید و بدانید چه مراحلی را باید دنبال کنید. SSH یک پروتکل امن است که داده ها را قبل از انتقال از مشتری به هاست رمزگذاری می کند. و آنها را برمی گرداند و به کاربران امکان می دهد به یک ماشین راه دور متصل شوند و از آن استفاده کنند. در این مقاله وبلاگ تهران سرور، نحوه SSH را در ترمینال لینوکس به شما آموزش می دهیم. پس با ما همراه باشید

چگونه SSH را به ترمینال لینوکس وارد کنیم؟

قبل از اینکه بتوانید یک اتصال SSH ایجاد کنید، باید ‘openssh’ را روی سرور و کلاینت خود نصب کنید. بیایید با آماده کردن دستگاه راه دور برای اتصال شروع کنیم. قبل از اینکه بتوانید “openssh” را نصب کنید، مخزن apt را به روز کنید.

sudo apt update

پس از به‌روزرسانی، باید «openssh-server» را روی دستگاه راه دور نصب کنید. فقط زمانی که سرور دارای ‘openssh-server’ باشد می تواند اتصال راه دور ایجاد شده بر روی دستگاه مشتری را بپذیرد. ‘openssh’ به تنظیمات تعریف شده در /etc/ssh/sshd_config متکی است.

openssh-server را نصب کنید

برای نصب “openssh-server” دستور زیر را اجرا کنید:

sudo apt-get install openssh-server

پس از نصب، وضعیت ‘ssh’ را بررسی کنید تا مطمئن شوید که فعال است (کار می کند).

sudo systemctl status ssh

اگر حالت فعال نیست، می توانید با اجرای دستور زیر آن را شروع کنید:

sudo systemctl start ssh

آدرس IP دستگاه راه دور را بررسی کنید. از دستور ‘ip a’ استفاده کنید و آدرس IP مرتبط با رابط شبکه خود را دریافت کنید. در این حالت از رابط بی سیم “wlo1” استفاده می کنیم.

در دستگاه مشتری، باید openssh-client را نصب کنید تا از آن برای اتصال به دستگاه راه دور استفاده کنید.

مانند دستگاه راه دور، با به روز رسانی مخزن apt شروع کنید.

با اجرای دستور زیر “openssh-client” را نصب کنید:

sudo apt-get install openssh-client

مراحل بعد از نصب openssh-server

هنگامی که “openssh-client” و “openssh-server” را نصب کردید، آماده اتصال از طریق SSH هستید. برای ایجاد اتصال، ترمینال خود را در دستگاه مشتری باز کنید و به آدرس IP سرور راه دور متصل شوید.

IP دستگاه ریموت ما 192.168.137.201 است. بنابراین با اجرای دستور SSH زیر به آن متصل می شویم:

ssh linuxhint@192.168.137.201

شما باید نام میزبان دستگاه راه دور را مشخص کنید. Linuxhint نام میزبان سرور راه دور هدف ما است.

از شما خواسته می شود با انتخاب ادامه یا عدم تأیید اتصال را تأیید کنید. در اعلان ظاهر شده، “yes” را تایپ کرده و اینتر را فشار دهید. اعلانی خواهید دید که تأیید می کند آدرس IP دستگاه راه دور به عنوان یکی از میزبان های شناخته شده اضافه شده است.

مرحله آخر این است که رمز عبور دستگاه راه دور را در اعلان ورود که در ترمینال ظاهر می شود وارد کنید.

هنگامی که رمز عبور وارد شده با میزبان راه دور مطابقت دارد، با موفقیت از SSH برای اتصال به یک دستگاه راه دور از طریق یک ترمینال لینوکس استفاده کرده اید. شما به تازگی نحوه SSH را در ترمینال لینوکس یاد گرفتید.

دستور journalctl یکی از ابزارهای قدرتمند در توزیع های مختلف لینوکس است که اطلاعاتی در مورد وضعیت سیستم، Damone، واحدها یا هسته ارائه می دهد. در واقع اگر خطایی در سیستم وجود داشته باشد، دستور journalctl آن را به عنوان یک ابزار تشخیصی قدرتمند تشخیص می دهد.

در این مقاله وبلاگ پارس پاک استفاده از journaltl برای مشاهده، ویرایش و مشاهده گزارشات سیستم در لینوکس را توضیح می دهیم. اگر قصد استفاده از این دستور را دارید یا در مشاهده گزارش های سیستم مشکل دارید، تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.

نگاهی به استفاده از دستور journalctl در لینوکس

نرم افزار Systemd یک سرویس و ابزار مدیریت سیستم لینوکس است. ابزارها و سرویس های مختلفی (Daemon) برای انجام فرآیندهای مختلف در سیستم لینوکس استفاده می شود. مجله Systemd راه حل های مربوط به فرآیندهای هسته سیستم را به عنوان یک گزارش متمرکز به مجله ارائه می دهد.

در واقع ژورنال Systemd پیام های خروجی را از سیستم جمع آوری می کند و آنها را به عنوان ژورنال ایجاد می کند. دستور journalctl داده های جمع آوری شده توسط سرویس مجله را ویرایش و اجرا می کند. به طور کلی می توان گفت که این دستور ابزاری برای مدیران سیستم لینوکس برای ضبط و ویرایش راه حل های نرم افزار سرور Syslog است.

دستور journalctl مانند یک آچار فرانسوی برای عیب یابی و رفع مشکلات سیستم لینوکس است. دامنه برنامه journalctl به گونه ای است که می توانید از سیر تا پیاز برای عیب یابی و بررسی لاگ ها و هسته سرور استفاده کنید.

رجیستری را بررسی کنید

یکی از ویژگی های مهم هر سیستمی امکان بازرسی لاگ آن است. دستور journalctl را می توان به روش های مختلفی استفاده کرد. مهمترین کاربرد journalctl بررسی گزارش سیستم است. برای این کار کافیست دستور journalctl را در ترمینال فراخوانی کنید. می توانید این کار را با فشار دادن همزمان Shift و PageUp یا Shift و PageDown انجام دهید.

خروجی‌ای که این دستور به شما نشان می‌دهد، فایل‌های گزارش از همه سرویس‌ها و واحدهای سیستم است. ناگفته نماند که در این شرایط می توانید اطلاعات زیادی را به دست آورید که واقعاً به آنها نیاز ندارید. برای جلوگیری از این مشکل باید از گزینه command filter استفاده کنید.

syslog را بر اساس زمان فیلتر کنید

با استفاده از یک یا چند فیلتر در دستور journalctl می توانید مشکل سیستم را با دقت بیشتری شناسایی کنید. به عنوان مثال، اگر می خواهید اطلاعات مربوط به بخشی از سیستم را برای مدت زمان مشخصی پیدا کنید، فیلتر کردن به شما کمک می کند تا به جای انبوهی از اطلاعات بی فایده، اطلاعات دقیق تری به دست آورید.

فرض کنید می خواهید فایل های گزارش دیروز را پیدا کنید. با دستور زیر می توانید این کار را انجام دهید:

journalctl --since yesterday

این دستور لاگ های سیستمی را که دیروز روی سرور لینوکس اتفاق افتاده را به شما نشان می دهد. همچنین می توانید بر اساس تاریخ یا بازه زمانی خاصی فیلتر کنید. مثلا:

journalctl --since yesterday

همچنین می توانید از دو تاریخ در یک دستور استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر می خواهید در تاریخ 2022/02/28 از ساعت 00:00 تا 23:00 از syslog بازدید کنید، دستور journalctl را به صورت زیر وارد کنید:

journalctl --since "2022-02-28 00:00:00" --until "2022-02-28 23:00:00"

شایان ذکر است که می‌توانید گزینه -n را نیز اضافه کنید تا آخرین 10 ورودی گزارش systemd-journald را دریافت کنید.

syslog را بر اساس یک واحد یا بخشی از سیستم فیلتر کنید

یکی دیگر از کاربردهای رایج journalctl فیلتر کردن بر اساس واحد یا بخشی از سیستم است که به اطلاعاتی در مورد آن نیاز دارید. برای این کار کافیست از دستور journalctl -u استفاده کنید. برای مثال، اگر می خواهید log را در قسمت cronie.service بررسی کنید، از دستور زیر استفاده کنید:

journalctl -u cronie.service

همچنین می توانید این دستور را با تاریخ ترکیبی و جستجوی دقیق تر امتحان کنید:

journalctl -u cronie.service --since yesterday

سیستم لاگ ها را بر اساس یک فرآیند یا گروه خاص فیلتر کنید

اگر شناسه دقیق فرآیندهای در حال اجرا در سیستم را می دانید، می توانید با استفاده از دستور PID بر اساس شناسه فیلتر کنید. به عنوان مثال، دستور journalctl برای ID 8888 به شرح زیر است:

journalctl _PID=8888

همچنین می توانید از دستور _UID یا _GID برای فیلتر کردن فایل log بر اساس شناسه کاربر یا گروه استفاده کنید.

syslog را بر اساس مکان یا مسیر فایل فیلتر کنید

اگر مسیری که می‌خواهید لاگ را بررسی کنید یک فایل است، می‌توانید این کار را از طریق مسیر یا مکان فایل انجام دهید. برای مثال می توانید نام فایل را به صورت زیر در دستور journalctl وارد کنید:

journalctl /usr/bin/bash

فیلتر کردن گزارش سیستم بر اساس اولویت

در نمای برنامه journaltl نیز می توانید مجله را بر اساس اولویت فیلتر کنید. یعنی از دستور journalctl برای نمایش پیام های با اولویت بالاتر استفاده کنید. فیلتر کردن بر این اساس ساده است و فقط دستور p- را وارد کنید. به این ترتیب پیام هایی با اولویت پایین تر در خروجی ظاهر نمی شوند. دستور journaltl یک مقدار عددی را بر اساس اولویت برای هر پیام خطا، بحرانی، هشدار یا اضطراری به صورت زیر تعریف کرده است:

0: emerg
1: alert
2: crit
3: err
4: warning
5: notice
6: info
7: debug

به عنوان مثال، اگر می خواهید پیام های سطح خطا بعداً نمایش داده شوند، فقط دستور زیر را تایپ کنید:

journalctl -p err -b

فایل لاگ هسته سرور را دریافت کنید

گاهی اوقات باید بررسی کنید که آیا هسته سرور به درستی کار می کند یا خیر. سپس مشکل یا ارور سیستم را از این طریق برطرف کنید. برای دریافت فایل لاگ هسته سرور کافیست از دستور k- استفاده کنید. همچنین، اگر می خواهید اطلاعاتی در مورد آخرین بوت هسته دریافت کنید، می توانید از دستور -b استفاده کنید:

journalctl -b

journalctl -k

با این پیام، پیام های هسته به طور پیش فرض از زمان بوت ظاهر می شوند. برای جستجوی دقیق تر، می توانید این دستور را با سایر دستورات ذکر شده در بالا ترکیب کنید. به عنوان مثال، اگر می خواهید پیام های هسته را برای 6 بوت آخر بررسی کنید، از دستور زیر استفاده کنید:

journalctl -k -b -6

خطاهای ثبت سیستم را حذف کنید

برای بهبود عملکرد سیستم، باید فایل های غیر ضروری را حذف کنید. برای این کار به کمک ابزار Disk Usage Analyzer متوجه خواهید شد که فایل لاگ سیستم چقدر فضای روی دیسک را اشغال می کند. فایل های گزارش در بخش var/log/journal ذخیره می شوند. اگر نیازی به اشکال زدایی ندارید، می توانید با حذف فایل های گزارش، فضای زیادی از سیستم را آزاد کنید. در ادامه نحوه انجام این کار را توضیح خواهیم داد.

ترمینال را باز کنید و فضای پر شده با دستور زیر را بررسی کنید:

journalctl --disk-usage

برای حذف لاگ، باید فایل های لاگ را با استفاده از دستور rotate به حالت آرشیو تبدیل کنید:

sudo journalctl --rotate

سپس، اگر می خواهید گزارش های قدیمی را از یک روز خاص حذف کنید، مثلاً دو روز پیش، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo journalctl --vacuum-time=2days

همچنین اگر می خواهید فایل لاگ را به میزان مشخصی مثلاً 100 مگابایت حذف کنید، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo journalctl --vacuum-size=100M

نمایش فرمت های خاص در خروجی

با استفاده از دستور journalctl می توانید خروجی را در قالب خاصی مشاهده کنید. سینتکس فرمت خروجی با استفاده از این دستور به صورت زیر است:

journalctl -o <output format>

برخی از فرمت های خروجی که سیستم پشتیبانی می کند عبارتند از:

• گربه-: کادر پیام را نشان می دهد
• صادرات: خروجی در فرمت باینری مناسب برای آرشیو
• کوتاه-: خروجی مشابه فایل های Syslog کلاسیک
• دقیقا کوتاه: نمایش زمان بر حسب میکروثانیه
• json-: ورودی گزارش را به عنوان ورودی های تک خطی JSON نمایش دهید
• json-pretty-: نمایش خطوط به عنوان ساختارهای JSON

به عنوان مثال، اگر می خواهید خروجی را با فرمت کوتاه دریافت کنید، باید از دستور زیر استفاده کنید:

journalctl -o short

جدول استفاده از دستور Journalctl

نتیجه

دستور journalctl ابزار ارزشمندی است که به شما در عیب یابی مشکلات لینوکس و بررسی خطاهای سیستم کمک می کند. در این مقاله وبلاگ پارس پاک به بررسی دستور journalctl و کاربرد آن پرداختیم و نحوه نمایش، کنترل و مدیریت لاگ های مجله systemd را توضیح دادیم. آیا تا به حال از دستور journalctl استفاده کرده اید؟ تجربه خود را در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید.

سوالات متداول

1. دستور journalctl برای چیست؟

دستور journalctl برای جستجو و نمایش فایل های گزارش مجله در سیستم ها استفاده می شود. سرویس systemd گزارش های مجله را در قالب باینری ذخیره می کند و سپس نحو journalctl آنها را می خواند.

2. لاگ لینوکس در کجا قرار دارد؟

به طور پیش فرض، مجله داده ها را در /run/log/journal/ ذخیره می کند.

3. چگونه فایل های گزارش سیستم را فراخوانی کنیم؟

برای خواندن گزارش syslog، از دستور journalctl بدون گزینه استفاده کنید.

بدون شک ویندوز معروف ترین و شاید محبوب ترین سیستم عامل در کل جهان است. مایکروسافت با ایجاد ویندوز تحول بزرگی در دنیای سیستم عامل ها ایجاد کرد. بنابراین، ما باید اهمیت این سیستم عامل را درک کنیم. در مقاله قبلی به مزایای لینوکس نسبت به ویندوز پرداختیم. و مقایسه ای بین دو رقیب سنتی داشتیم. امروز در این مقاله شما را با مزایای ویندوز آشنا می کنیم. توجه داشته باشید که ویندوز آنقدرها به لینوکس نزدیک نیست. در این مقاله با وبلاگ تهران سرور همراه باشید.

چرا باید به جای لینوکس از ویندوز استفاده کنیم؟

بدون شک هر سیستم عاملی مزایا و معایبی دارد. اشاره به مزایای هر سیستم نباید به معنای نادیده گرفتن رقیب آن باشد. ویندوز نیز از این قاعده مستثنی نیست و قطعاً مزایای زیادی نسبت به لینوکس دارد. اگر به دنبال سادگی در استفاده هستید، قطعا ویندوز بهترین گزینه برای شماست. به خصوص اگر آشنایی چندانی با دنیای کامپیوتر ندارید، توصیه می کنیم ابتدا با نسخه های مختلف ویندوز کار کنید و سپس در صورت نیاز لینوکس را انتخاب کنید.

1. آسان برای استفاده و آسان برای یادگیری

یکی از دلایل اصلی محبوبیت ویندوز به ویژه در بین کاربران خانگی، رابط کاربری ساده و آسان آن است. در واقع ویندوز به قدری ساده است که کاربرانی که هیچ دانش کامپیوتری ندارند می توانند به راحتی آن را در مدت زمان کمی یاد بگیرند. و به استفاده روزانه از آن دست یابد. همین سهولت باعث شده تا هر روز بر تعداد کاربران سیستم عامل محبوب مایکروسافت افزوده شود.

2. گسترده ترین سیستم عامل در جهان

شکی نیست که ویندوز رقابت را از همه رقبای سنتی خود مانند لینوکس و مک از نظر محبوبیت و محبوبیت ربوده است. هر لپ تاپی که در بازار خریداری می کنید از این سیستم عامل پشتیبانی می کند. از این رو دسترسی به آن بسیار آسان است. البته فراموش نکنید که ویندوز اورجینال با پرداخت هزینه موجود است و برای داشتن آن باید مشترک شوید.

3. پشتیبانی از برنامه های مایکروسافت

مایکروسافت یکی از بزرگترین غول های نرم افزاری در جهان است. این شرکت انواع نرم افزارها را در بخش های مختلف تولید کرده است. همه آنها به راحتی در ویندوز پشتیبانی می شوند. نرم افزاری مانند مایکروسافت آفیس که مجموعه ای از نرم افزارهای کاربردی است، مخصوص این سیستم عامل بهینه شده است و به راحتی و با بهترین کیفیت روی آن کار می کند.

4. اگر بازی می خواهید، ویندوز را نصب کنید

گیمرهای زیادی در سراسر جهان وجود دارند که ترجیح می دهند از سیستم های رایانه شخصی برای اجرای بازی ها به جای کنسول استفاده کنند. اگر شما هم جزو این دسته از افراد هستید، بهترین انتخاب برای سیستم عامل شما ویندوز است. تمامی بازی های کامپیوتری به راحتی روی این سیستم عامل نصب می شوند. همچنین می توانید از فروشگاه های مختلف مانند Steam و Epic در این سیستم عامل محبوب استفاده کنید.

5. به روز رسانی های متعدد

ویندوز در نسخه های اخیر توجه زیادی به آپدیت های متعدد داشته است. در واقع مایکروسافت با ارائه به روز رسانی های مداوم سعی در رفع تمامی قطعات و مشکلات نسخه های مختلف خود دارد. این یک مزیت است که ممکن است در لینوکس باشد، اما قطعاً کاربرد خوب و ویژه ای در ویندوز دارد. دریافت و استفاده از این به روز رسانی ها می تواند کاملاً خودکار یا مدیریت شده باشد.

6. پخش محتوای صوتی و تصویری

امروزه پخش جریانی بسیار محبوب است. خدمات مختلفی برای این کار وجود دارد. اما مایکروسافت این قابلیت را به سیستم عامل محبوب خود در نسخه 10 OS اضافه کرد. برای این کار، فقط باید ابزارهایی را پیدا کنید که از DLNA پشتیبانی می کنند. گجت هایی مانند ایکس باکس یا تلویزیون های هوشمند.

دنیای سیستم عامل ها دنیای بزرگی است. سیستم عامل های زیادی برای کاربران مختلف وجود دارد. برخی برای دسکتاپ و برخی برای گوشی های هوشمند مناسب هستند. حتی بسیاری از تلویزیون های هوشمند از یک سیستم عامل خاص استفاده می کنند. اما در این بین دو سیستم عامل وجود دارد که بیشتر از سایرین با یکدیگر مقایسه می شوند. ویندوز و لینوکس را می توان دو رقیب قدیمی دانست. دو رقیبی که شاید هیپ اندروید و iOS را نداشته باشند و بازار را تکان ندهند، اما همیشه تقابل جذابی دارند. سیستم عامل هایی که طرفداران سرسخت خود را دارند و هر کدام نسبت به دیگری برتری دارند. در این مقاله وبلاگ تهران سرور قصد داریم شما را با مزیت های لینوکس نسبت به ویندوز آشنا کنیم. اگر به دنبال دلیلی برای نصب لینوکس هستید، این مقاله را از دست ندهید.

چرا باید به جای ویندوز از لینوکس استفاده کنیم؟

بدون شک ویندوز به لطف کاربران خانگی بسیار محبوب و پرکاربرد است. سهولت استفاده از ویندوز و گستردگی استفاده از آن، این سیستم عامل را به انتخاب اول اکثر کاربران تبدیل کرده است. اما در مقابل لینوکس را داریم که در بین کاربران متخصص تری مانند برنامه نویسان و کار با سرورها محبوبیت بیشتری دارد. اما این بدان معنا نیست که نمی توانید از لینوکس به عنوان سیستم عامل خانگی خود استفاده کنید. در زیر شما را با مزایای لینوکس نسبت به ویندوز برای مصارف خانگی آشنا می کنیم.

1. لینوکس رایگان است اما ویندوز پولی است

با توجه به محدودیت هایی که در کشور ما وجود دارد، اکثر کاربران از نسخه های کرک شده ویندوز استفاده می کنند. در واقع اگر بخواهید نسخه اصلی ویندوز را تهیه کنید باید هزینه زیادی بپردازید که در شرایط اقتصادی امروزی چندان منطقی به نظر نمی رسد. اما اگر همه چیز برابر باشد، این مزیت لینوکس است که توزیع های مختلف آن به صورت رایگان برای همه کاربران در هر نقطه از جهان در دسترس است. فقط نسخه و توزیع مورد نظر خود را انتخاب کرده و به صورت رایگان دانلود کنید. و فقط آن را روی سیستم خود نصب کنید.

2. لینوکس منبع باز است

یکی دیگر از مزایای لینوکس منبع باز آن است. این مشکل به خصوص برای افرادی که با برنامه نویسی آشنا هستند مزیت زیادی دارد. زیرا با دسترسی به کدهای لینوکس می توانند تغییرات لازم و دلخواه را در آن ایجاد کنند. در واقع هر برنامه نویسی می تواند سیستم عامل لینوکس را بر اساس نیاز خود شخصی سازی و اصلاح کند. در حالی که کدهای سیستم عامل ویندوز نامرئی و غیرقابل استفاده (منبع بسته) هستند و فقط توسط خود مایکروسافت قابل توسعه و اصلاح هستند.

3. لینوکس از ویندوز پایدارتر است

روان بودن سیستم عامل مزیتی است که هر کاربری را خشنود می کند. از طرفی آویزان شدن و تصادف بی دلیل نیز اعصاب هر کاربری را رنده می کند. سیستم عامل ویندوز کند می شود و به مرور زمان هنگ می کند. اما در مقابل لینوکس مانند روز اول کار می کند و این نشان دهنده ثبات بیشتر آن نسبت به ویندوز است.

4. امنیت لینوکس بالاتر

یکی از مسائلی که مورد توجه بسیاری از کاربران قرار می گیرد امنیت است. این موضوع به لینوکس متن باز هم مربوط می شود. در واقع، اگر با مشکل امنیتی مواجه شدید یا باگی در ویندوز پیدا کردید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که به مایکروسافت اطلاع دهید تا آن را برطرف کنند. زیرا ویندوز منبع بسته است. اما اگر چنین چیزی در لینوکس اتفاق بیفتد، متخصصان امنیتی می توانند به راحتی با دسترسی به کد لینوکس مشکل را برطرف کنند. این ویژگی یکی از مزایای لینوکس است که بسیاری آن را بسیار مهم می دانند.

5. حافظه و CPU بیشتر در لینوکس

میزان حافظه و CPU در لینوکس بسیار بیشتر از ویندوز است. اما حداکثر میزان حافظه در ویندوز 16 ترابایت است. در حالی که این مقدار در لینوکس به یک میلیون ترابایت می رسد. این برتری باعث می شود سرعت سیستم عامل لینوکس در مقایسه با ویندوز و سیستم عامل های دیگر مانند مک بالاتر رود. همچنین در سیستم عامل لینوکس می توان از حداکثر 1024 پردازنده برای انجام عملیات های مختلف استفاده کرد. اما متاسفانه ویندوز از این قابلیت خالی است.

6. سازگاری بیشتر با نرم افزار و سخت افزار در لینوکس

اساساً برای اجرای یک ویندوز جدید به سخت افزار قدرتمندی نیاز دارید. این مشکل به خصوص برای کاربرانی که توانایی مالی برای ارتقای سیستم خود را ندارند بسیار آزاردهنده است. اما لینوکس برای سخت افزارهای مختلف توزیع های متفاوتی دارد. در واقع اگر سیستم قدیمی و ضعیفی دارید، می توانید از نسخه های سبک اما به روز لینوکس استفاده کنید. می توانید نسخه هایی مانند Peppermints یا Lubuntu را نصب کنید و به راحتی از رایانه قدیمی خود استفاده کنید.

7. هر نوع فایلی را با لینوکس اجرا کنید

لینوکس می تواند هر فایلی را اجرا کند. در واقع لینوکس با فرمت های مختلف فایل سازگاری بیشتری دارد. ویندوز ممکن است فایل هایی با فرمت ناشناخته را پشتیبانی نکند. حتما شما هم مثل هر کاربر دیگری با این مشکل مواجه شده اید. اما این مشکل اصلا در لینوکس وجود ندارد. زیرا لینوکس بر خلاف ویندوز به پسوند فایل محدود نمی شود.

8. سازگاری لینوکس با انواع دستگاه ها

ویندوز را فقط روی لپ‌تاپ، برخی تبلت‌ها و سیستم‌های خانگی می‌بینید. زیرا این سیستم عامل فقط روی این سیستم ها قابل اجراست. اما لینوکس فقط به این دستگاه های دیجیتال محدود نمی شود. شما می توانید این سیستم عامل را بر روی دستگاه های دیجیتال مختلف مانند تلفن همراه، لپ تاپ، تبلت و حتی تلویزیون های هوشمند، ابررایانه ها و سرورها یا برنامه های پرتاب هواپیما نصب کنید. این گستردگی لینوکس یکی از مزایای باورنکردنی آن است.

9. لینوکس به حریم خصوصی کاربر احترام می گذارد

متأسفانه، استفاده از ویندوز به مایکروسافت اجازه می دهد تا مقدار قابل توجهی از اطلاعات شخصی شما را در تنظیمات حریم خصوصی به دست آورد. حتی اگر این تنظیمات را غیرفعال کنید، هیچ تضمینی وجود ندارد که مایکروسافت از آنها استفاده نکند. خوشبختانه لینوکس به حریم خصوصی کاربر احترام می گذارد و اطلاعات آنها را تا حد امکان ذخیره نمی کند.

10. ویروس های شناخته شده در لینوکس کمتر هستند

ممکن است پس از نصب ویندوز به دنبال امنیت بیشتری باشید. در واقع خود را به Windows Defender محدود نکنید و یک آنتی ویروس دیگر را روی سیستم خود نصب کنید. اما در لینوکس کاربران به حقوق ریشه و مدیریت دسترسی ندارند. بنابراین ویروس های کمتری برای این سیستم عامل وجود دارد. تا زمانی که به برنامه آنتی ویروس نیاز ندارید می توانید به کار با این سیستم عامل ادامه دهید.

نصب دایرکت ادمین در لینوکس به شما کمک می کند تا به راحتی وب سایت خود را در رابط کاربری ساده دایرکت ادمین راه اندازی و مدیریت کنید. در این مقاله وبلاگ پارس پاک با نحوه نصب دایرکت ادمین بر روی سرور لینوکس آشنا می شویم. پس از مطالعه این مقاله می توانید در 6 مرحله به کنترل پنل دایرکت ادمین روی سرور لینوکس دسترسی داشته باشید.

نحوه نصب دایرکت ادمین روی لینوکس

دایرکت ادمین یک رابط کاربری گرافیکی مبتنی بر سیستم عامل لینوکس است که امکان سفارشی سازی تنظیمات هاست و وب سایت با رابط کاربری ساده و سبک را فراهم می کند. برای نصب دایرکت ادمین روی لینوکس نیازی به تنظیمات پیچیده ندارید و می توانید به راحتی این کنترل پنل لینوکس را در ۶ مرحله ساده و سریع نصب و راه اندازی کنید. در ادامه نحوه نصب کامل دایرکت ادمین را روی سرور لینوکس به شما آموزش خواهیم داد.

مرحله 1: سیستم عامل و نرم افزار SSH را نصب کنید

دایرکت ادمین از سیستم عامل های زیر پشتیبانی می کند و برای نصب آن باید این نسخه ها را با توجه به سیستم عامل خود نصب کنید:

پس از نصب نرم افزار مورد نظر، نرم افزار Putty را نصب کنید تا به روت دسترسی پیدا کرده و وارد سرور شوید. پس از دانلود این نرم افزار از طریق پروتکل SSH به سرور دسترسی خواهید داشت.

مرحله 2: سیستم عامل را به روز کنید

در محیط Putty دستور زیر را برای آپدیت سرور وارد کنید:

yum update -y

پس از فشار دادن دکمه enter، دستور شروع به اجرا و به روز رسانی در سرور می کند. به طور معمول، این مرحله بسته به منابع سرور شما بین 10 تا 20 دقیقه طول می کشد.

مرحله 3: پیش نیازهای نصب دایرکت ادمین را نصب کنید

قبل از نصب دایرکت ادمین روی لینوکس، باید چند برنامه مهم و مفید را روی سیستم عامل لینوکس نصب کنید. بسته به اینکه از کدام توزیع لینوکس استفاده می کنید، کد مناسب را از دستورات زیر انتخاب کرده و در محیط SSH یا Putty وارد کنید.

برای نصب پنل DirectAdmin روی سرور لینوکس CentOS 6، کد زیر را وارد کنید:

yum install wget tar gcc gcc-c++ flex bison make bind bind-libs bind-utils openssl openssl-devel perl quota libaio 

libcom_err-devel libcurl-devel gd zlib-devel zip unzip libcap-devel cronie bzip2 cyrus-sasl-devel perl-ExtUtils-Embed 

autoconf automake libtool which patch mailx bzip2-devel lsof glibc-headers kernel-devel expat-devel db4-devel

برای نصب دایرکت ادمین روی CentOS 7 از این کد استفاده کنید:

yum install wget tar gcc gcc-c++ flex bison make bind bind-libs bind-utils openssl openssl-devel perl quota libaio 

libcom_err-devel libcurl-devel gd zlib-devel zip unzip libcap-devel cronie bzip2 cyrus-sasl-devel perl-ExtUtils-Embed 

autoconf automake libtool which patch mailx bzip2-devel lsof glibc-headers kernel-devel expat-devel 

psmisc net-tools systemd-devel libdb-devel perl-DBI perl-Perl4-CoreLibs perl-libwww-perl xfsprogs rsyslog logrotate crontabs file kernel-headers

برای نصب پنل DirectAdmin روی سرور توزیع لینوکس CentOS 8، دستور زیر را وارد کنید:

yum install iptables wget tar gcc gcc-c++ flex bison make bind bind-libs bind-utils openssl openssl-devel perl quota libaio 

libcom_err-devel libcurl-devel gd zlib-devel zip unzip libcap-devel cronie bzip2 cyrus-sasl-devel perl-ExtUtils-Embed 

autoconf automake libtool which patch mailx bzip2-devel lsof glibc-headers kernel-devel expat-devel 

psmisc net-tools systemd-devel libdb-devel perl-DBI perl-libwww-perl xfsprogs rsyslog logrotate crontabs file 

kernel-headers hostname

برای نصب دایرکت ادمین روی دبیان 6 دستور زیر را وارد کنید:

apt-get install gcc g++ make flex bison openssl libssl-dev perl perl-base perl-modules libperl-dev libaio1 libaio-dev 

zlib1g zlib1g-dev libcap-dev bzip2 automake autoconf libtool cmake pkg-config python libreadline-dev libdb4.8-dev libsasl2-dev patch

برای نصب دایرکت ادمین روی دبیان 7 کد زیر را وارد کنید:

apt-get install gcc g++ make flex bison openssl libssl-dev perl perl-base perl-modules libperl-dev libaio1 libaio-dev 

zlib1g zlib1g-dev libcap-dev bzip2 automake autoconf libtool cmake pkg-config python libdb-dev libsasl2-dev libncurses5-dev patch libjemalloc-dev

برای نصب DirectAdmin روی لینوکس در Debian 8، دستور زیر را وارد کنید:

apt-get install wget gcc g++ make flex bison openssl libssl-dev perl perl-base perl-modules libperl-dev libaio1 libaio-dev 

zlib1g zlib1g-dev libcap-dev cron bzip2 automake autoconf libtool cmake pkg-config python libdb-dev libsasl2-dev 

libncurses5-dev libsystemd-dev bind9 dnsutils quota libsystemd-daemon0 patch libjemalloc-dev logrotate rsyslog libc6-dev systemd systemd-sysv

برای نصب DirectAdmin روی دبیان 9 و 10 از دستور زیر استفاده کنید:

apt-get update

apt-get install wget gcc g++ make flex bison openssl libssl-dev perl perl-base perl-modules libperl-dev libperl4-corelibs-perl libaio1 libaio-dev 

zlib1g zlib1g-dev libcap-dev cron bzip2 zip automake autoconf libtool cmake pkg-config python libdb-dev libsasl2-dev 

libncurses5-dev libsystemd-dev bind9 dnsutils quota patch libjemalloc-dev logrotate rsyslog libc6-dev libexpat1-dev 

libcrypt-openssl-rsa-perl libnuma-dev libnuma1

در این قسمت از مقاله دستورات لازم برای نصب دایرکت ادمین در لینوکس بر روی توزیع های مختلف این سیستم عامل را معرفی کرده ایم. با این حال، فهرستی از دستورات مناسب برای توزیع‌های مختلف لینوکس را می‌توان در این آدرس یافت:

docs.directadmin.com

در ادامه به سراغ موضوع اصلی یعنی نصب دایرکت ادمین روی لینوکس می رویم.

مرحله 4: فایل منبع دایرکت ادمین را دانلود کرده و دسترسی فایل دانلودی را تغییر دهید

برای نصب دایرکت ادمین روی لینوکس، ابتدا فایل اصلی دایرکت ادمین را از وب سایت رسمی با استفاده از دستور wget دانلود کنید:

wget http://www.directadmin.com/setup.sh

با دسترسی روت به سرور و دانلود فایل منبع از وب سایت رسمی دایرکت ادمین، اجازه دسترسی به فایل را برای حذف محدودیت ها در حین نصب می دهیم. برای این کار از دستور زیر استفاده می کنیم:

chmod 755 setup.sh

مرحله 5: دایرکت ادمین را روی لینوکس نصب کنید

لایسنس های دایرکت ادمین اغلب مبتنی بر IP هستند و روی هر سروری که نیازی به مجوز ندارد اجرا می شوند. با این حال، برای نصب دایرکت ادمین در لینوکس، ممکن است نیاز باشد که یک کلید مجوز دایرکت ادمین را از یک ارائه دهنده خدمات معتبر دریافت کنید. سپس شماره بخش Clientid و Licenseid را به خاطر بسپارید. زیرا در هنگام نصب به آن نیاز خواهید داشت. برای شروع نصب دایرکت ادمین دستور زیر را تایپ کنید:

bash <(curl -Ss https://www.directadmin.com/setup.sh ||

با وارد کردن دستور بالا مراحل نصب دایرکت ادمین روی لینوکس به صورت دستی ادامه می یابد. در طول این فرآیند شما باید به برخی از سوالات پاسخ دهید. تا زمانی که دستور زیر را تایپ کنید، تمام مراحل نصب به صورت خودکار ادامه خواهد داشت:

wget -O - https://www.directadmin.com/setup.sh) 'auto'

مرحله 6: دسترسی به دایرکت ادمین در لینوکس

تاکنون DirectAdmin را با موفقیت روی لینوکس نصب کرده اید. برای استفاده و ورود به دایرکت ادمین می توانید از یکی از آدرس های زیر استفاده کنید:

• https://your-domain.com:2222
• https://ip-address:2222
• https://server-hostname:2222

نصب دایرکت ادمین کرک شده

بسیاری از افراد به دلایل مختلف از جمله قیمت رایگان ترجیح می دهند از کنترل پنل نال و کرک شده استفاده کنند. به یاد داشته باشید که جدا از این واقعیت که ممکن است در گزارش IP خود در وب سایت رسمی برای مدیریت مستقیم وب سایت خود با مشکل مواجه شوید، امنیت سرور نیز تحت تأثیر حملات ربات ها و هکرها قرار می گیرد. در ضمن فرم کرک شده دایرکت ادمین به گونه ای است که برخی از قسمت های آن غیر فعال شده و کار نمی کند. به همین دلیل خطاهای آن باعث از کار افتادن سرور پس از مدتی می شود. از طرفی هزینه ای که برای لایسنس دایرکت ادمین می پردازید در دراز مدت مفید بوده و امنیت کنترل پنل شما نیز حفظ خواهد شد.

نتیجه

نصب دایرکت ادمین در لینوکس یا ویندوز امکان استفاده از خدمات میزبانی و مدیریت وب سایت ها را در محیطی با کاربری آسان فراهم می کند. در این مقاله وبلاگ پارس پاک نحوه نصب پنل DirectAdmin بر روی سرور لینوکس را در 6 مرحله ساده توضیح دادیم. نصب دایرکت ادمین در اوبونتو یا دبیان یا centOS به پیش نیازهایی نیاز دارد که در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

اگر در مورد محبوب ترین کنترل پنل بعد از cPanel سوالی دارید. دایرکت ادمین در قسمت نظرات بپرسید. همچنین در صورت نیاز به راهنمایی بیشتر، کارشناسان پارس پک مشتاق شنیدن نظرات شما هستند. شما می توانید از طریق شماره های موجود در سایت با کارشناسان پارس پک تماس بگیرید.

کنترل پنل دایرکت ادمین یکی از محبوب ترین کنترل پنل ها بعد از سی پنل است. نصب دایرکت ادمین بر روی لینوکس نیازمند پیش نیازهای اولیه بر اساس نوع توزیع سیستم عامل است. اگر از سیستم عامل لینوکس استفاده می کنید و قصد دارید پنل دایرکت ادمین را روی سرور لینوکس نصب کنید، مطالعه این مقاله به شما کمک خواهد کرد.

سوالات متداول

1. پیش نیازهای نصب دایرکت ادمین روی لینوکس چیست؟

طبق دستورالعمل وب سایت رسمی دایرکت ادمین، بهتر است از پردازنده حداقل 500 مگاهرتز و حافظه 2 گیگابایتی استفاده کنید.

2. منظور از دایرکت ادمین در لینوکس چیست؟

کنترل پنل مبتنی بر یک رابط کاربری گرافیکی است که برای توزیع های مختلف لینوکس از جمله Debian و centOS استفاده می شود.

3. چگونه دایرکت ادمین کرک شده را روی لینوکس نصب کنیم؟

با توجه به مسائل امنیتی و فنی نسخه کرک شده یا نول برای مدیریت مستقیم، نصب این کنترل پنل بدون مجوز را توصیه نمی کنیم.

مقایسه اوبونتو و دبیان یک راه موثر برای انتخاب بین این دو توزیع مهم سیستم عامل لینوکس است. اگر می خواهید یک سیستم عامل بهینه را بر اساس اهداف و نیازهای خود انتخاب کنید، باید در مورد سیستم عامل های مختلف و ویژگی های آنها اطلاعات داشته باشید. موضوع این مقاله وبلاگ پارس پک مقایسه دبیان و اوبونتو است. پس تا انتها همراه ما باشید.

تفاوت بین دبیان و اوبونتو

دبیان و اوبونتو از توزیع های مهم و شناخته شده سیستم عامل لینوکس هستند که در بسیاری از سرورها و حتی رایانه های شخصی استفاده می شوند. با این حال، این دو توزیع از برخی جهات برای استفاده از سرور یا رایانه لینوکس متفاوت هستند.

1. مقایسه دبیان و اوبونتو از نظر استفاده

اولین تفاوت بین سیستم عامل دبیان و اوبونتو این است که توزیع دبیان برای استفاده توسط توسعه دهندگان وب حرفه ای در نظر گرفته شده است. اگرچه بسیاری از توسعه دهندگان نیز از اوبونتو استفاده می کنند، اما این سیستم عامل برای استفاده در رایانه های شخصی طراحی شده است.

2. مقایسه اوبونتو و دبیان از نظر تعداد به روز رسانی

یکی دیگر از جنبه های تفاوت بین دبیان و اوبونتو، به روز رسانی هایی است که برای آنها منتشر می شود. دبیان معمولاً هر چند ماه یک بار یک نسخه پایدار ارائه می دهد که سیستم عامل را از طریق دانلود و نصب به روز می کند. اما تعداد آپدیت هایی که برای اوبونتو منتشر می شود بیشتر است و کاربران این توزیع معمولا باید هر چند هفته یکبار منتظر انتشار آپدیت جدید این توزیع باشند.

3. مقایسه اوبونتو با دبیان از نظر رابط کاربری

اوبونتو و دبیان از نظر رابط کاربری نیز با یکدیگر تفاوت دارند. دبیان یک رابط کاربری حرفه ای و در عین حال ساده دارد. با این حال، اوبونتو کاربر پسندتر به نظر می رسد. دلیل روشن است؛ زیرا اوبونتو در درجه اول برای کاربران عادی در نظر گرفته شده است. ناگفته نماند که رابط کاربری دبیان گنوم و رابط کاربری اوبونتو Unity نام دارد.

4. مقایسه دبیان با اوبونتو از نظر مدیریت بسته

توزیع های دبیان و اوبونتو از APT Package Manager استفاده می کنند. با استفاده از این مدیریت بسته، می توانید بسته های نرم افزاری خود را نصب، به روز رسانی و حذف کنید.

علاوه بر این، مرکز نرم افزار اوبونتو یک مدیر بسته گرافیکی است که به شما امکان می دهد نرم افزار مورد نیاز خود را از بین صدها برنامه رایگان و پولی موجود در مخزن اوبونتو انتخاب کرده و آن را نصب کنید. شایان ذکر است در این پک مدیریتی امکان مشاهده امتیازاتی که کاربران به نرم افزار داده اند وجود دارد.

از سوی دیگر، دسکتاپ گنوم برای توزیع دبیان نیز یک محیط گرافیکی و کاربرپسند به نام مرکز نرم افزار گنوم ارائه می کند، درست مانند مرکز نرم افزار اوبونتو، محیطی را برای جستجو و نصب نرم افزار مورد نیاز در اختیار شما قرار می دهد.

این دو با وجود همه محبوبیتی که دارند، به دلیل استفاده زیاد از منابع سیستم، در بین کاربران حرفه ای لینوکس محبوبیت چندانی ندارند. بهترین جایگزین برای این دو، Gdebi Package Installer است که به شما امکان می دهد فایل هایی با پسوند .deb را با رابط کاربری گرافیکی نسبتا ساده اما موثر نصب کنید.

اوبونتو بهتر است یا دبیان؟

پس از یادگیری نکاتی در مورد مقایسه توزیع های اوبونتو و دبیان، بهتر است نکاتی را ذکر کنید که به شما در تصمیم گیری نهایی برای انتخاب توزیع مناسب کمک می کند. برخی از این نکات عبارتند از:

1. تفاوت دبیان و اوبونتو از نظر پایداری

اولین تفاوت بین دبیان و اوبونتو پایداری آنهاست. دبیان همیشه به عنوان یک سیستم عامل ساده اما پایدار شناخته شده است که استفاده از آن را در سرورهایی که به ثبات زیادی نیاز دارند، توجیه می کند. بنابراین اگر کار شما به گونه ای است که به ثبات زیادی نیاز دارید، استفاده از توزیع دبیان را به شما پیشنهاد می کنیم.

2. تفاوت اوبونتو و دبیان از نظر به روز رسانی نرم افزار

نکته مهم دیگر هنگام مقایسه دبیان با اوبونتو این است که دبیان به طور کلی به روز رسانی های محدودی را ارائه می دهد. بنابراین، کاربران این توزیع اغلب مجبورند نرم افزار مورد نیاز خود را به صورت دستی به روز کنند.

3. تفاوت بین دبیان و اوبونتو از نظر جذابیت بصری

هنگام در نظر گرفتن تفاوت بین اوبونتو و دبیان برای کاربران عادی، جذابیت بصری محیطی که آنها استفاده می کنند بسیار مهم است. سیستم عامل اوبونتو با رابط کاربری Unity محیطی جذاب برای کاربران خود ارائه می کند.

مقایسه اوبونتو و دبیان از نظر استفاده از سرور

امنیت و ثبات قابل توجه سیستم عامل لینوکس، استفاده از آن را در سرورها بسیار محبوب کرده است. مقایسه دبیان و اوبونتو می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید کدام نوع سیستم عامل را روی سرور خود نصب کنید.

اول از همه باید بدانیم که توزیع های اوبونتو و دبیان قابلیت نصب روی سرورها را دارند و از نظر عملکرد و امنیت راضی کننده هستند. با این حال، به دلیل ویژگی های امنیتی ساختاری، دبیان بهترین استاندارد امنیتی را در بین تمام توزیع های لینوکس دارد.

همچنین، اگر پایداری سیستم عامل را به عنوان هدف در نظر بگیریم، دبیان جزو توزیع‌های پایدار لینوکس است. بنابراین اگر از توزیع دبیان روی سرور خود استفاده می کنید، آپتایم مناسبی خواهید داشت.

شایان ذکر است که استفاده از سیستم عامل دبیان ممکن است محدودیت هایی نیز داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است نرم افزار خاصی روی این توزیع نصب نشده باشد یا نصب آن بسیار دشوار باشد. به عنوان مثال، نرم افزار Launchpad، در میان سایر سیستم های مدیریت پروژه، به طور خاص برای توزیع های اوبونتو طراحی شده است و نصب آن بر روی توزیع Debian احتمالاً برای شما کمی دردسر ایجاد می کند.

چه کسی برای کاربران خانگی مناسب است؟ دبیان یا اوبونتو؟

یکی دیگر از سوالات رایج هنگام مقایسه اوبونتو و دبیان این است که کدام یک از این دو توزیع برای کاربران خانگی مناسب تر است؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم که اوبونتو اساساً توزیعی است که برای کاربران عادی و غیرحرفه‌ای مناسب‌تر است. زیرا توزیعی است که ظاهر گرافیکی کاربرپسندتری دارد و نرم افزارهای بیشتری را پشتیبانی می کند.

از سوی دیگر، اگر کاربری هستید که با مفاهیم سیستم عامل لینوکس و نصب و پیکربندی نرم افزار آشنایی کامل دارید، احتمالاً ترجیح می دهید از توزیع دبیان در رایانه شخصی خود استفاده کنید. زیرا در استفاده حرفه ای انعطاف بیشتری به شما می دهد.

در پایان باید به این نکته نیز توجه داشته باشید که انتخاب هر سیستم عامل و توزیعی بیش از هر چیز به نیاز شما بستگی دارد. از این رو در مرحله اول باید نیازهای خود را بشناسید و سپس بر اساس آن سیستم عامل خود را انتخاب کنید.

نتیجه

مقایسه اوبونتو و دبیان، دو توزیع پرکاربرد و محبوب لینوکس، می‌تواند کار انتخاب توزیع مناسب را بسیار آسان‌تر کند. به عنوان یک توضیح کلی، در انتخاب توزیع مناسب لینوکس باید به نیازهای خود توجه کنید. داشتن اطلاعات کلی در این زمینه و تحقیق در مورد تفاوت دبیان و اوبونتو می تواند راه خوبی برای این انتخاب باشد. در این مقاله از وبلاگ پارس پاک، دبیان و اوبونتو از جنبه های مختلف با هم مقایسه شده اند.

دبیان و اوبونتو توزیع های سیستم عامل لینوکس هستند که بدون شک نیازهای کاربران خانگی و حرفه ای را برآورده می کنند. اما قبل از هر چیز باید تفاوت های این دو را بدانید.

سوالات متداول

1. در مقایسه اوبونتو و دبیان چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟

اگر می خواهید تفاوت بین دبیان و اوبونتو را بررسی کنید، باید به عملکردی که از سیستم عامل انتظار دارید توجه کنید. به عنوان مثال، انتظارات یک کاربر معمولی از سیستم عامل کاملاً متفاوت از انتظارات کاربر حرفه ای است. پس از این مرحله باید به ویژگی های هر یک از این دو توزیع توجه کرده و سیستم عامل مناسب را انتخاب کنید.

2. توزیع دبیان امن تر است یا اوبونتو؟

به طور کلی، همه توزیع های لینوکس بسیار امن هستند. با این حال، در بین توزیع‌های لینوکس، دبیان بهترین استانداردهای امنیتی را دارد.

3. کدام یک از توزیع های اوبونتو و دبیان برای استفاده از سرور بهتر است؟

اگر تنها معیار انتخاب توزیع مناسب برای سرور، ثبات و امنیت باشد، دبیان انتخاب ما خواهد بود. با این حال، اگر می خواهید نرم افزار خاصی را روی سرور نصب کنید که به طور خاص برای اوبونتو ارائه شده است، یا اگر فقط می خواهید از سیستم عامل استفاده کنید، اوبونتو معامله بهتری برای شما خواهد بود.

4. آیا استفاده از دبیان و اوبونتو رایگان است؟

بله، هر دو توزیع در پروژه های متن باز تعریف شده اند. به عبارت دیگر می توانید از این دو توزیع به صورت رایگان استفاده کنید.

انواع مختلفی از فایل های فشرده وجود دارد که معمولا مورد استفاده قرار می گیرند. و شما بعید است
آنها را نشناسید فایل هایی مانند zip، rar، 7z و غیره وجود دارد. ما امروز در این مقاله وبلاگ
تهران سرور می خواهیم نحوه استفاده از فایل فشرده با پسوند zip را در لینوکس به شما آموزش دهیم.
پس با ما همراه باشید

چگونه از فایل های فشرده در لینوکس استفاده کنیم؟

ما نرم افزارهای مختلفی برای استفاده از فایل های فشرده در سیستم عامل ویندوز داریم. با این نرم افزارها
ما می توانیم فایل های فشرده را استخراج کنیم یا فایل های مختلف را ذخیره کنیم. اکثر این نرم افزارها
مانند WinZip، 7zip یا WinRAR از یک رابط کاربری گرافیکی اختصاصی استفاده می کنند. در توزیع لینوکس اوبونتو،
دارای نرم افزار داخلی برای مدیریت فایل های فشرده. که با دوبار کلیک کردن روی فایل .zip در یک
رابط کاربری گرافیکی را می توان فراخوانی کرد.

اما وقتی یک فایل فشرده لینوکس اوبونتو را دانلود می کنید و تنها چیزی که دارید یک کنسول خالی است، چه کاری می توانید انجام دهید
انجام دهید؟ این ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سرور اوبونتو را نصب کرده باشید یا یک برنامه ترمینال داشته باشید
work بنابراین ابتدا باید بسته unzip را نصب کنیم. برای انجام این کار، در ترمینال تایپ کنید:

sudo apt-get install unzip

پس از نصب تمام بسته ها، در ترمینال تایپ کنید:

unzip archive.zip

اگر می خواهید فایل فشرده شده را در پوشه دیگری استخراج کنید، باید از سوئیچ -d و سپس مسیر دایرکتوری استفاده کنید.
این دستور را وارد کنید:

unzip file.zip -d destination_folder

مثلا:

unzip mysite.zip -d /var/www

این دستور محتویات آرشیو mysite.zip را در پوشه /var/www استخراج می کند. مسیر دایرکتوری می تواند
مطلق یا نسبی.

هیچ بازیابی سیستمی به طور مستقیم در لینوکس وجود ندارد. در واقع، در میان گزینه های مختلف منو در سیستم عامل لینوکس، گزینه پشتیبان گیری پیدا نخواهید کرد. آیا این بدان معناست که ما باید انتظار داشته باشیم که داده های خود را از دست بدهیم؟

پاسخ این سوال منفی است! لینوکس به عنوان یک سیستم عامل متن باز، ابزارها و برنامه های مختلفی دارد که می تواند برای نیازهای مختلف کاربران مورد استفاده قرار گیرد. برخی از این ابزارها نرم افزار بازیابی سیستم لینوکس هستند.

در این مقاله وبلاگ پارس پک به بررسی روش های بازیابی سیستم لینوکس می پردازیم و نرم افزارهای پشتیبان گیری از سرور لینوکس شامل ابزارهای تهیه عکس فوری، TAR، Cpio، DD و SCP را معرفی می کنیم. پس تا پایان مقاله با ما همراه باشید.

آموزش بازیابی سیستم لینوکس

سرورها معمولاً برای ذخیره اطلاعات مهم استفاده می شوند. به همین دلیل، آرشیو این اطلاعات را نباید دست کم گرفت. اگر لینوکس را به عنوان سیستم عامل سرور خود انتخاب کنید، در کنار مزایای آن، احتمالا با مشکلاتی نیز مواجه خواهید شد. یکی از این مشکلات عدم وجود System Restore در لینوکس است. از این رو کاربران لینوکس سعی در حل این مشکل با کمک ابزارهای خارجی دارند. در زیر، نحوه انجام بازیابی سیستم در لینوکس و بررسی ده روش و ابزار متداول برای بازیابی سیستم در لینوکس را خواهیم آموخت.

آموزش بازیابی سیستم لینوکس

1. تار

نرم افزار TAR برای فشرده سازی و آرشیو فایل ها استفاده می شود. همچنین این ابزار به کاربر کمک می کند تا چندین فایل را ادغام کرده و در فضای کمتری ذخیره کند. برخی از گزینه هایی که TAR در اختیار کاربر قرار می دهد عبارتند از:

بازیابی سیستم لینوکس با استفاده از TAR

آرشیو انجام شده با TAR در قالب های tar، gzip و bzip است. برای بازیابی سیستم در لینوکس دستورات زیر را اجرا کنید:

ایجاد یک نسخه پشتیبان

# tar -cvf backup_name.tar /home/user

ایجاد یک نسخه پشتیبان به شکل tar.gz

# tar -cvfz backup_name.tar.gz /home/user

حذف فایل های آرشیو از یکدیگر

# tar --exclude file.txt --exclude file.sh -cvfz backup_name.tar.gz

مطالب را از نسخه پشتیبان بازیابی کنید

# tar -xvfz backup_name.tar.gz /backup/directory/file.txt

از فایل آرشیو با فرمت gzip در سرور بک آپ بگیرید

sudo tar –cvpzf backup_name.tar.gz –exclude=/home/server/backup.tar.gz –one-file-system

برای بازیابی اطلاعات پشتیبان از سرور لینوکس، به سادگی از دستور زیر استفاده کنید:

# tar -xvpf /media/your_harddisk/backup.tar.gz

TimeShift 2

اگر قصد دارید از اوبونتو نسخه پشتیبان تهیه کنید، TimeShift احتمالا یکی از محبوب ترین گزینه ها است. این ابزار برای بازیابی سیستم در لینوکس طراحی شده است و بسیار شبیه به System Restore در ویندوز است. یکی از ویژگی های Timeshift رابط کاربری ساده آن است.

بازیابی سیستم در لینوکس از طریق این نرم افزار با گرفتن عکس از فایل ها و اطلاعات موجود انجام می شود. اما چگونه قبل از هر چیز دیگری باید TimeShift را نصب کنید. برای نصب آن در اوبونتو از این دستور استفاده کنید:

sudo apt-add-repository ppa:teejee2008/ppa
sudo apt-get update
sudo apt-get install timeshift

همچنین برای نصب Timeshift بر روی فدورا، CentOS، RHEL و سایر توزیع‌های لینوکس غیر از اوبونتو، از دستور زیر استفاده کنید:

sudo dnf install timeshift

پس از نصب و اجرا، نرم افزار شروع به جستجوی فایل ها و دایرکتوری های سیستم می کند. این فرایند ممکن است چند دقیقه طول بکشد. پس از اتمام مراحل جستجو می توانید با کلیک بر روی گزینه Back Up از فایل های موجود نسخه پشتیبان تهیه کنید. از گزینه Restore برای بازیابی اطلاعات از نسخه پشتیبان استفاده کنید. عکس های تهیه شده با استفاده از TimeShift در مسیر /timeshift/snapshots و به ترتیب تاریخ پشتیبان ذخیره می شوند.

یکی از ویژگی های مفید این ابزار، پشتیبان گیری خودکار از اوبونتو و سایر توزیع های لینوکس است. برای فعال کردن آن، به قسمت تنظیمات بروید و بازه زمانی مورد نظر را برای آماده‌سازی خودکار عکس فوری (بازه‌هایی مانند روزانه، هفتگی و ماهانه) تنظیم کنید. همچنین می توانید در زمانی که می خواهید به صورت دستی یک عکس فوری بگیرید. با تعیین زمان برای این نرم افزار می توانید به صورت خودکار عکس های قدیمی قدیمی را نیز حذف کنید. قابلیت دیگر امکان انتخاب و سفارشی سازی فایل های پشتیبان و دایرکتوری ها است. این از طریق گزینه Advanced در دسترس است.

آموزش بازیابی سیستم لینوکس

برا 3

Bera یک نرم افزار بازیابی سیستم لینوکس است. این ابزار به دلیل دقت، سرعت، امنیت و قابلیت شخصی سازی اطلاعاتی که از آنها بک آپ گرفته می شود گزینه بسیار مناسبی است. با استفاده از Bera می‌توانید فایل‌ها و پوشه‌هایی را برای تهیه نسخه پشتیبان و انتقال داده‌های پشتیبان از یک سرور به سرور دیگر و بازیابی آن‌ها انتخاب کنید. شایان ذکر است که Bera از SSH برای انتقال امن داده ها بین دو سرور استفاده می کند. به همین دلیل این نرم افزار می تواند بهترین انتخاب برای بازیابی سیستم در لینوکس باشد.

Cpio.4

Cpio ابزاری است که برای پشتیبان گیری از داده ها استفاده می شود. همچنین با کمک آن می توانید فایل آرشیو را کپی کرده و به فضاهای دیگر انتقال دهید. برای ایجاد یک نسخه پشتیبان با استفاده از Cpio، به سادگی دستور زیر را اجرا کنید:

#ls  file *  /cpio  -acvf  >/root/backup.cpio

علاوه بر این، برای مشاهده محتویات فایل آرشیو، می توانید از دستور زیر استفاده کنید:

#cpio -it </root/backup.cpio
#cpio -it -I /root/backup .cpio

در نهایت، برای بازیابی اطلاعات از پشتیبان، این دستور را اجرا کنید:

#cpio  -icuvd  </root/backup.cpio

بازگشت به زمان 5

یکی دیگر از ابزارهای مفید بازیابی سیستم لینوکس، به ویژه برای پشتیبان گیری از اوبونتو، Back In Time است. در واقع، با کمک Back In Time، می‌توانید به طور منظم از داده‌های خود (با تنظیم دستی یا پیش‌فرض) عکس بگیرید و آن‌ها را به سبک یک روش پشتیبان‌گیری حافظه خارجی، مانند هارد دیسک خارجی ذخیره کنید. سایر مزایای استفاده از بازگشت به زمان عبارتند از:

• فاصله آماده سازی عکس فوری را به صورت دستی یا پیش فرض انتخاب کنید
• فاصله زمانی حذف خودکار عکس های فوری قدیمی را مشخص کنید
• برای جلوگیری از حذف خودکار، چندین عکس فوری انتخاب کنید
• آماده سازی عکس فوری فقط در صورت تغییر در فایل های موجود
• امکان پشتیبان گیری از کل سیستم

برای نصب این ابزار کافیست دستور زیر را اجرا کنید:

sudo add-apt-repository ppa:bit-team/stable
sudo apt-get update
sudo apt-get install backintime-qt4

RSnapshot 6

اگر به دنبال یک ابزار بازیابی سیستم لینوکس هستید، Rsnapshot انتخاب خوبی است. این ابزار تقریباً روی تمام توزیع‌های لینوکس کار می‌کند و به کاربر کمک می‌کند تا از داده‌های خود عکس‌های فوری بگیرد. برای نصب آن باید دستور زیر را اجرا کنید:

rsnapshot configtest
rsnapshot -t hourly

آبنام 7

Obnam یکی دیگر از ابزارهای بازیابی سیستم همه در یک برای لینوکس است. پس از نصب، این ابزار یک نسخه پشتیبان کامل از اطلاعات شما می گیرد و سپس سعی می کند آن اطلاعات را با استفاده از یک عکس فوری تکمیل کرده و داده های تغییر یافته را به محتوای قبلی اضافه کند. یکی دیگر از ویژگی های این ابزار امکان ذخیره داده های پشتیبان در سرور یا سایر سرورهای راه دور است.

8.DD (مخفف Disk to Disk)

این روش به شما کمک می کند تا یک نسخه پشتیبان از اطلاعات از یک قسمت به قسمت دیگر داشته باشید. برای این کار کافی است آموزش بازیابی سیستم لینوکس را به صورت زیر دنبال کنید:

#dd   if=source_partition  of=destination_partition

در این دستور، if، محل ذخیره سازی داده های اولیه و از، مقصد پشتیبان گیری اطلاعات خواهد بود. در نهایت، برای استخراج داده ها از یک پارتیشن به یک پارتیشن خالی دیگر، از این دستور استفاده کنید:

#dd   if=destination_partition of=another_empty_partition

SCP 9. (مخفف Secure Copy)

SCP برای کپی داده ها از یک سیستم لینوکس یا یونیکس به سیستم دیگر و انتقال داده ها بین دو میزبان راه دور استفاده می شود. سایر ویژگی های SCP عبارتند از:

• از فایل های دستگاه در همان دستگاه یک کپی تهیه کنید
• اطلاعات را از درایو محلی به درایو راه دور کپی کنید و بالعکس
• داده ها را بین دو سرور راه دور کپی کنید

البته، برای کار با SCP باید مجوز داشته باشید. شامل:

• اجازه کپی فایل ها در سیستم هدف
• دسترسی و حضور یک حساب کاربری در سیستم هدف
• شما به سیستم منبع و اجازه کار بر روی سیستم هدف دسترسی دارید

پس از بررسی و اطمینان از وجود این مجوزها، می توانید شروع به بازیابی سیستم در لینوکس کنید. برای کپی فایل ها از سرور محلی به سرور راه دور، از دستور زیر استفاده کنید:

#scp filename [email protected]:/root

اگر می خواهید داده ها را از یک سرور راه دور به یک سرور محلی کپی کنید، این دستور مفید خواهد بود:

#scp  [email protected]:/root/backup*

همچنین برای کپی کردن دایرکتوری از این دستور استفاده کنید:

#scp –r directory [email protected]: /root

برای بهبود عملکرد، می توانید از blowfish یا Arcfour برای رمزگذاری استفاده کنید. دستور برای این است:

#scp   -c  blowfish filename  [email protected]:

در نهایت از دستور زیر برای تعیین شماره پورت استفاده کنید:

#scp -p  xxxx   backup_file  [email protected]:/tmp

حال اگر قصد ریستور و بازیابی سیستم در لینوکس را دارید باید از نرم افزار Timeshift استفاده کنید. پس از نصب و اجرای آن می توانید اطلاعات را از قسمت Recovery بازیابی کنید.

Chronopet 10

Cronopete یکی دیگر از ابزارهای بازیابی سیستم لینوکس است که برای پشتیبان گیری از اوبونتو نیز مناسب است. این ابزار ترکیبی از روش های اسنپ شات و پشتیبان گیری است که در هر دو توزیع فدورا و دبیان کار می کند. عملکرد این ابزار بسیار شبیه به Back In Time است و با کمک آن می توانید عکس های آماده شده را در حافظه های خارجی ذخیره کنید.

برای بازگردانی داده ها کافی است به محل ذخیره snapshot ها مراجعه کرده و فایل مورد نظر را بازیابی کنید. نکته مهم در مورد این ابزار رابط کاربری بسیار ساده آن است. به یاد داشته باشید که Cronopete ابزار چندان مناسبی برای بازیابی کل سیستم نیست. بنابراین، از آن برای پشتیبان گیری از فایل ها استفاده کنید.

نتیجه

بازیابی سیستم در لینوکس یکی از دغدغه های اصلی کاربران این سیستم عامل است. زیرا هیچ راه مستقیمی برای پشتیبان گیری از سرور لینوکس وجود ندارد و در عوض باید از ابزارها و نرم افزارهای مختلف استفاده کنید. روش کار این ابزارها نیز متفاوت است. برخی از آنها به پشتیبان گیری کمک می کنند و برخی عکس های فوری از داده های مورد نظر ارائه می دهند و آخرین مورد ترکیبی است.

در این مقاله از وبلاگ پارس پک سعی کردیم ده روش بهترین و آسان برای ایجاد بک آپ از لینوکس را ارائه کنیم و به طور خلاصه نحوه کار با هر یک از آنها را یاد بگیریم. امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد. اگر در این زمینه سوال یا ابهامی دارید در قسمت نظرات مطرح کنید تا کارشناسان ما در اسرع وقت به شما پاسخ دهند.

سوالات متداول

1. در فرآیند کار با ابزار DD، منابع if و of چیست؟

اگر محل ذخیره سازی داده های اولیه است و از مقصد ذخیره سازی داده های پشتیبان است.

2. بهترین ابزارهای عکس فوری برای لینوکس چیست؟

• تغییر زمان
• بازگشت به زمان
• اسنپ ​​شات
• Obnam (ترکیبی از پشتیبان گیری و عکس فوری)
• کرونوپت

3. از چه نرم افزاری در لینوکس برای پشتیبان گیری و انتقال امن اطلاعات بین دو سرور استفاده کنیم؟

با استفاده از Bera می‌توانید فایل‌ها و پوشه‌هایی را برای تهیه نسخه پشتیبان و انتقال داده‌های پشتیبان از یک سرور به سرور دیگر و بازیابی آن‌ها انتخاب کنید. Bera از SSH برای انتقال امن داده ها بین دو سرور استفاده می کند.

صف فرمان در لینوکس یکی از دستورات کاربردی و مهم محسوب می شود. دستور Tail ده خط آخر یک فایل را به شما نشان می دهد. برای مثال، فرض کنید می خواهید خروجی یک فایل طولانی را مشاهده کنید. با این دستور می توانید تعداد مشخصی از خطوط یا بایت های هر فایل را مشاهده کنید. در دستور tail مانند دستور head لینوکس، تعداد کلمات بر اساس حروف الفبا مرتب شده است. همانطور که فرمان head ده خط اول فایل را به شما نشان می دهد، دستور tail ده خط آخر فایل را به شما نشان می دهد. در این مقاله وبلاگ پارس پک نحوه استفاده از دستور tail را به شما آموزش می دهیم. با مطالعه این مقاله می توانید تعداد خطوط یا تعداد بایت های خروجی از یک فایل و تغییرات آن را در یک زمان مشاهده کنید.

معرفی دستور Tail در لینوکس

به طور پیش فرض، دستور tail ده خط آخر فایل را به شما نشان می دهد. بنابراین، می توان از آن برای مشاهده، نظارت و تجزیه و تحلیل فایل های طولانی استفاده کرد. نحو یا ساختار دستور tail به شرح زیر است:

tail [OPTION] [FILE]

در دستور دم لینوکس، OPTION به گزینه های دستوری مورد نیاز شما اشاره دارد. برای مثال نمایش پنجاه خط آخر و تعداد بایت ها و نمایش چند فایل که در ادامه مقاله توضیح خواهیم داد. [OPTION] در نظر گرفته شده است. معنای [FILE] همچنین نام فایلی است که می خواهید خروجی آن را ببینید.

در این دستور دو کلمه Option و File را داخل پرانتز قرار می دهیم [] یعنی اختیاری است. این بدان معناست که می توانید از این دستور بدون گزینه و فقط با نام فایل به صورت زیر استفاده کنید:

tail filename.txt

بنابراین، بدون تعیین OPTION، دستور tail ده خط آخر فایل نام فایل را به شما نشان می دهد.

آشنایی با دستور دم

آموزش استفاده از دستور tail در لینوکس

همانطور که گفته شد، دستور tail در لینوکس برای نمایش آخرین خطوط یک فایل متنی استفاده می شود. همچنین می توانید تعداد خطوط مورد نظر را با استفاده از پارامتر `-n` مشخص کنید. کاربردهای مختلف این خط در زیر ذکر شده است.

دستور نمایش ده خط آخر فایل با دستور tail

برای خروجی ده خط آخر فایل، فقط نام فایل را بعد از دستور tail قرار دهید:

tail /var/log/auth.log

این دستور ده خط آخر فایل /var/log/auth.log را خروجی می دهد.

دستور تعیین تعداد خطوط فایل برای نمایش با دستور tail

اگر می خواهید در انتهای فایل بیش از ده خط مشاهده کنید، می توانید به جای n-value در دستور زیر تعداد خطوط مورد نظر را وارد کنید. مثلا:

Tail -n15 filename

این دستور پانزده خط آخر نام فایل را نمایش می دهد. اگر بین n- و 15 فاصله وجود داشته باشد، همان نتیجه را می دهد. در نتیجه، نیازی به تایپ بدون فاصله ندارید:

Tail -n 15 filename

برای ساده کردن دستور، حتی نیازی به استفاده از n نیست. یعنی می توانید همان خروجی را از دستور اول در این قسمت بدون تایپ n ببینید. در واقع، تعیین تعداد خطوط با یک فاصله از دستور tail همان نتیجه اولیه را خواهد داشت:

Tail -15 filename

دستور محدود کردن تعداد بایت های نمایش داده شده با دستور queue

با دستور tail می توانید تعداد بایت های مورد نظر را مشاهده کنید. هر هشت بیت یک بایت است و نشان دهنده تعداد یک کاراکتر است. یعنی به جای نمایش تعداد خطوط، می توانید تعداد بایت های انتهای فایل را در خروجی مشاهده کنید. این کار با استفاده از -c OPTION و تعداد مشخص شده بایت انجام می شود. به عنوان مثال برای بررسی پنج بایت آخر فایل parspack از دستور زیر استفاده می کنیم:

Tail -c 5 parspack

هنگامی که tail تعداد بایت های یک فایل را می شمارد، خطوط زیر (کاراکترهای نامرئی) را نیز یک بایت می شمارد. خطوط جدید به صورت n| نوشته می شوند به عنوان مثال، اگر سه خط جدید بدون دستور در انتهای فایل وجود داشته باشد، tail آن را به عنوان سه کاراکتر به همراه سایر کاراکترها تشخیص می دهد. در مثال زیر، خروجی زیر 24 بایت (نویسه) از فایل parspack را نمایش می دهد:

Tail -c 24 parspack

Abcdefghi

Jklmnopq's

Tuv

همچنین می توانید با اضافه کردن پسوند b بعد از -c، تعداد بایت ها را در یک مقدار مشخص ضرب کنید. بنابراین، با اضافه کردن حروف زیر، تعداد بایت ها در مقدار معینی ضرب می شود:

• حرف b را اضافه کنید: بایت × 512
• اضافه کردن حرف k: بایت × 1024
• اضافه کردن حرف m: بایت × 1048576

برای مثال دستور زیر پنج بایت آخر فایل parspack را در مقدار k که برابر با 1024 است ضرب می کند:

Tail -c5k parspack

یادداشت مهم

توجه داشته باشید که c- را نمی توان به عنوان n- can حذف کرد. از آنجایی که تعداد بایت های پیش فرض وجود ندارد. بنابراین اگر گزینه c را برای مشاهده تعداد بایت ها به عنوان دستور n تایپ نکنید، دستور tail آن را به عنوان n و یک عدد صحیح تشخیص می دهد. یعنی اگر از دستور tail برای نمایش تعداد بایت ها به یکی از روش های زیر مانند نمایش تعداد n خط استفاده کنید، با پیغام خطا مواجه می شوید:

Tail -c parspack

Tail - 15 parspack

دستور نمایش چندین فایل با دستور tail

اگر بیش از یک ورودی دنبال کنید، این دستور ده خط آخر هر فایل را نمایش می دهد. هر مجموعه از خطوط نمایش داده شده با نام فایل شروع می شود و با فاصله کمی از فایل بعدی ظاهر می شود. به عنوان مثال، به ده خط آخر دو فایل، parspack و mag نگاه خواهیم کرد. بنابراین دستور زیر را خواهیم داشت:

Tail parspack mag

⇒parspack 

Abcdef

Bbcde

Cbcd

Dbcd

Ecd

Fd

G

Froe

For

Dho

⇒mag

Qwerty

Qejhf

Jfhfhyf

Hfhfhj

Hfhfh

Iir8

Jjnd

Kkod

Jjji

Jjjpij

همچنین اگر نمی خواهید نام فایل بین دستورات نمایش داده شود، می توانید از گزینه q- برای دریافت فایل خروجی به صورت زیر استفاده کنید. در نتیجه، وقتی چندین فایل دارید، گزینه q- هنگام استفاده از دستور tail باعث می شود نام فایل نمایش داده نشود:

Tail -q parspack mag

Abcdef

Bbcde

Cbcd

Dbcd

Ecd

Fd

G

Froe

For

Dho

(بدون نشان دادن نام فایل بعدی)

Qwerty

Qejhf

Jfhfhyf

Hfhfhj

Hfhfh

Iir8

Jjnd

Kkod

Jjji

Jjjpij

دستور file view با دستور tail جایگزین می شود

با گزینه f- در دستور tail می توانید آخرین تغییرات یک فایل را مشاهده کنید. به عنوان مثال، این گزینه زمانی استفاده می شود که می خواهید یک گزارش فوری از تغییرات ایجاد شده در فایل داشته باشید. به عنوان مثال، می توانید تغییرات و به روز رسانی های انجام شده در فایل parspack را با دستور زیر نظارت کنید:

Tail -f parspack

اگر می خواهید هنگام مشاهده فایل دستور را متوقف کنید، از میانبر صفحه کلید ctrl+c استفاده کنید. همچنین می توانید از گزینه F- برای ادامه نظارت بر تغییرات فایل استفاده کنید. با این کار دستور tail دوباره فایل را باز می کند.

آموزش Tail Command در لینوکس

نحوه استفاده از دستور tail با لوله

خروجی از دستورات دیگر را می توان به ورودی فرمان دم هدایت کرد. به عنوان مثال، دستور زیر خروجی را از دستور پیش فرض IS ارسال می کند. دستور IS نام فایل ها و دایرکتوری ها را به صورت لیست به دستور tail می فرستد. در نهایت با ترکیب دو دستور موجود در صفحه نتیجه را نمایش می دهد. این دستور به صورت زیر است:

IS | Tail

همچنین می توانید این خروجی را به یک فایل هدایت کنید. به عنوان مثال، در دستور زیر، خروجی را به فایل last_parspack منتقل کرده ایم:

IS | Tail >> last_parspack

به عنوان مثال دقیق تر، خروجی دستور IS با دستور tail تنظیم شده است تا فقط 5 فایل آخری را که طولانی ترین زمان اجرا را داشته اند نشان دهد:

IS -t parspack | tail -n 5

login.defs

request-key.conf

libao.conf

mime.types

pcmcia

نحوه فیلتر کردن دستور tail با استفاده از دستور grep

در این قسمت می توانید با ترکیب دستور tail و grep خروجی پرمخاطب تری دریافت کنید. به عنوان مثال، در دستور زیر، tail ده خط آخر فایل را می شمارد و فقط آنهایی را نشان می دهد که حاوی آدرس IP 192.168.1.10 هستند:

Tail parspack | grep 192.168.1.10

همانطور که مشاهده می کنید، هنگام استفاده از دستور tail با دستورات دیگر، از خط عمودی | بین دو دستور استفاده می شود.

نتیجه

استفاده را یاد بگیرید صف فرمان در لینوکسبه همین راحتی آب خوردن است. با اجرای دستوراتی که در این مقاله به آن پرداختیم، می توانید به راحتی از دستور tail استفاده کنید. همچنین می توانید با قرار دادن علامت + به جای علامت – در OPTIONS دستور tail، آن را از ابتدای فایل به حساب بیاورید. برای مثال دستور زیر از خط هفتم فایل parspack شروع شده و خطوط را تا انتهای فایل نمایش می دهد:

Tail +7 parspack

در جدول بالا، انواع تغییراتی را که می توانید با دستور tail در لینوکس ایجاد کنید، فهرست کرده ایم. به طور کلی با دستور tail می توانید آخرین تغییرات ورودی و فایل را در خروجی مشاهده کنید.

دستور Tail در لینوکس به راحتی امکان بررسی تغییرات و مشاهده آخرین خطوط یک فایل را فراهم می کند. از آنجایی که گزارش گیری از یک فایل طولانی فرآیندی دشوار و زمان بر است، با دستور tail در لینوکس آسان تر خواهد بود.

چه گزینه های دیگری را در مورد استفاده از دستور tail می شناسید که در این مقاله به آنها نپرداخته ایم؟ لطفا آن را به اشتراک بگذارید. همچنین در صورت داشتن هرگونه سوال یا ابهامی از طریق نظرات مطرح کنید تا کارشناسان پارس پک در اسرع وقت پاسخگوی شما باشند.

سوالات متداول

1. دستور Tail در لینوکس چیست؟

با این دستور می توانید تغییرات ده خط آخر فایل ورودی پیش فرض را مشاهده کنید.

2. چگونه از دستور tail برای چندین فایل به طور همزمان استفاده کنیم؟

با قرار دادن نام دو فایل بعد از دستور tail، می توانید ده خط آخر هر دو فایل را مشاهده کنید و نام فایل ها را در ابتدای هر مجموعه از خطوط نمایش دهید.

3. تفاوت دستور tail و head در لینوکس چیست؟

دستور head Linux ده خط اول یک فایل را نمایش می دهد و دستور Linux tail ده خط آخر یک فایل را نمایش می دهد.

نرم افزار متن باز برای لینوکس نرم افزاری است که کد آن به صورت رایگان در دسترس همه کاربران است. اگر یک توسعه دهنده یا برنامه نویس حرفه ای هستید، می توانید به راحتی کد را ویرایش کرده و نسخه ای را مطابق با نیاز خود منتشر کنید. در نتیجه نیازی به پرداخت لایسنس این نوع نرم افزارها ندارید. در این مقاله وبلاگ پارس پاک شما را با 15 نرم افزار متن باز لینوکس آشنا می کنیم.

1. نرم افزار Atom Editor; یکی از بهترین نرم افزارهای ویرایش متن

در لیست نرم افزارهای متن باز لینوکس، Atom Editor را می توان یکی از بهترین نرم افزارها برای توسعه دهندگان وب سایت دانست. در این نرم افزار به راحتی می توانید بسته مورد نظر خود را از بین هزاران بسته متن باز با امکانات مختلف ایجاد کنید. این بدان معناست که می توانید بسته ها را از داخل خود نرم افزار نصب یا جستجو کنید. علاوه بر این، ویرایشگر Atom به شما امکان می دهد از فضای خود با GiT و GitHub کار کنید. علاوه بر این سرعت برنامه نویسی را با قابلیت کد قالب ها افزایش می دهد. در این سرویس، قابلیت Cross-Platform به شما این امکان را می دهد که نه تنها در لینوکس، بلکه در سیستم عامل های ویندوز و مک نیز کدنویسی کنید.

نرم افزار Atom Editor

2. نرم افزار NextCloud; نرم افزار کاربردی و ایمن برای ذخیره اطلاعات کاربر

این نرم افزار به دلیل ویژگی های امنیتی خاص خود به عنوان مکانی امن برای ذخیره اطلاعات کاربران شناخته می شود. به کمک برنامه های موجود در اپلیکیشن NextCloud می توان یک محیط امنیتی قدرتمند در آن ایجاد کرد تا امنیت اطلاعات کاربر تضمین شود. نکته مهم دیگر این است که نرم افزار NextCloud راه حلی امن برای دسترسی به فایل ها و اسناد با فضای ابری خود ایجاد کرده است.

3. نرم افزار Celestia; نرم افزار جذاب شبیه ساز کهکشان ها و اجرام فضایی

این محصول جذاب و قدرتمند برای علاقه مندان به دنیای نجوم مفید خواهد بود. با کمک Celestia می توانید محیط سه بعدی فضایی را در زمان واقعی کشف کنید و از زیبایی اشیاء فضایی لذت ببرید. علاوه بر این در محیط زیبا و کاربردی این نرم افزار می توانید به اطلاعات پایگاه داده نجومی جهان دسترسی داشته باشید.

4. نرم افزار FreeRDP; لانچر رایگان دسکتاپ از راه دور برای ویندوز

اگر قصد دارید سرورهای ویندوز را از طریق یک برنامه دسکتاپ راه دور مدیریت کنید، سرویس FreeRDP به شما کمک می کند آن را به صورت رایگان بر روی سیستم خود اجرا کنید. شایان ذکر است که این سرویس دارای لایسنس آپاچی بوده و آخرین نسخه آن نسخه 2.9.0 است که به تازگی منتشر شده است.

5. نرم افزار Flyspray; ردیابی خطای سیستم عامل

اگر به دنبال یک راه حل قابل اعتماد عیب یابی و مدیریت پروژه هستید، نرم افزار Flyspray شما را پوشش می دهد. نرم افزار Flyspray نیز برای اشکال زدایی و عیب یابی ArchLinux استفاده می شود و از سرورهای پایگاه داده MySQL پشتیبانی می کند. نیازی به گفتن نیست که این ابزار مبتنی بر وب نیز توسط آپاچی ارائه شده است.

6. نرم افزار GNUCach; مناسب ترین نرم افزار حسابداری و مدیریت مالی برای امور شخصی

برای مدیریت امور مالی افراد یا مشاغل کوچک، نرم افزار GNUCash یک گزینه کاربردی است. این نرم افزار رایگان گزارش کاملی از مدیریت مالی، حساب های بانکی، هزینه ها و درآمد را در اختیار شما قرار می دهد. رابط کاربر پسند نرم افزار مذکور به شما امکان تعریف درآمد و هزینه و حساب و ورود داده ها را با ثبت رسید یا اسناد پرداخت می دهد. از دیگر ویژگی های این نرم افزار حسابداری امکان گزارش دهی کامل به صورت نمودار یا جداول می باشد. با توجه به امکانات و کاربرد نرم افزار، گزینه مناسبی برای امور شخصی و مشاغل کوچک خواهد بود.

7. نرم افزار LogicalDOC; یکی از نرم افزارهای قدرتمند مدیریت فایل

این نرم افزار با قابلیت ابری خود دسترسی به هر مکانی را برای شما آسان کرده است. با این نرم افزار می توانید فایل ها و اسناد خود را در مکانی امن و مبتنی بر ابر ذخیره کنید. خدمات Enterprise و Community به عنوان نسخه های نرم افزار LogicalDOC در دسترس هستند. علاوه بر این امکان استفاده شخصی از این نرم افزار بر روی کامپیوتر و یا به صورت اشتراکی روی سرور اختصاصی و kdc به عنوان سرویس نرم افزاری وجود دارد. LogicalDOC بهترین گزینه برای استفاده شخصی یا مشاغل کوچک خواهد بود.

نرم افزار LogicalDOC

8. نرم افزار بلندر; یکی از بهترین نرم افزارهای طراحی سه بعدی

برای علاقه مندان به طراحی و توسعه بازی، ویرایش ویدئو و مدل سازی سه بعدی، Blender یک نرم افزار آشنا و محبوب است. با استفاده از بلندر می توانید انواع مدل سازی سه بعدی، ویرایش ویدئو، طراحی مجسمه های دیجیتال، شبیه سازی سیال و دینامیک را انجام دهید. این نرم افزار علاوه بر لینوکس در ویندوز و macOS نیز قابل استفاده است.

9. نرم افزار DVDStyler; بهترین نرم افزار ایجاد منوی DVD

برای رایت فیلم بر روی DVD به نرم افزار خاصی نیاز دارید. نرم افزار DVDStyler یکی از نرم افزارهای کاربردی است که فیلم های کامپیوتری را به دی وی دی های استاندارد تبدیل می کند. مهم ترین تفاوت این نرم افزار با سایر برنامه های ساخت DVD، توانایی آن در طراحی منوی DVD است. با دانلود نرم افزار متن باز DVDStyler علاوه بر طراحی منو می توانید زیرنویس و فایل های صوتی اضافه کنید و از فایل های ویدئویی در فرمت های مختلف استفاده کنید.

10. نرم افزار OSQuery; یکی از نرم افزارهای تحلیل سیستم عامل

این نرم افزار توسط فیسبوک ارائه شده است و به شما این امکان را می دهد که لیست سخت افزارهای مورد استفاده کاربر را در قالب جدول یا موضوعی مشابه داده های SQL ارائه دهید. علاوه بر این، با استفاده از OSQuery می توانید بدون استفاده از API خاص با سیستم عامل ارتباط برقرار کنید. این ویژگی به ویژه برای توسعه دهندگانی که می خواهند از برنامه یا برنامه خود در برابر نقض های امنیتی محافظت کنند مفید خواهد بود. این نرم افزار علاوه بر لینوکس روی ویندوز، CentOS و macOS نیز قابل استفاده است.

نرم افزار OSQuery

11. نرم افزار KeyPass; محبوب ترین نرم افزار مدیریت رمز عبور

چند بار رمز عبور و نام کاربری خود را فراموش کرده اید؟ این مشکلی است که احتمالاً همه ما حداقل یک بار با آن روبرو شده ایم. نرم افزار KeyPass رمزهای عبور شما را مانند گاوصندوق با استفاده از الگوریتم های رمزگذاری ایمن ذخیره می کند. با دانلود نرم افزار منبع باز KeyPass، تمام رمزهای عبور خود را در یک فایل خواهید داشت. فقط باید به یاد داشته باشید که فایل حاوی رمزهای عبور را در کجا ذخیره کرده اید. می توانید فایل را در فلش مموری یا کارت حافظه ذخیره کنید.

12. نرم افزار PDF Mix Tool; از نرم افزار کاربردی برای ویرایش و ادغام فایل های PDF

برای کسانی که قصد دارند چندین فایل PDF را در یک فایل ادغام کنند، نرم افزار PDF MIX Tool گزینه مفیدی خواهد بود. این نرم افزار منبع باز امکان ادغام یا ویرایش آسان فایل ها یا چرخش صفحه را فراهم می کند. همچنین می توانید از این نرم افزار برای ایجاد کتاب های الکترونیکی و حذف یا اضافه کردن صفحات و ویرایش اطلاعات استفاده کنید. لازم به ذکر است که PDF MIX Tool جزو نرم افزارهای قدرتمند ویرایش PDF نیست. اما در ترکیب و ادغام چندین فایل PDF کار خوبی انجام می دهد.

13. نرم افزار Mailspring; یکی از بهترین نرم افزارهای مدیریت ایمیل

وقتی صحبت از مدیریت ایمیل می شود، نرم افزار Mailspring یکی از برنامه هایی است که می توان به آن اعتماد کرد. این یک سرویس نرم افزاری متن باز و چند پلتفرمی است که یک صندوق ورودی واحد برای چندین حساب ایمیل ایجاد می کند.

نکته مهم دیگر این است که Mailspring با تمامی سرویس های ایمیل از جمله Gmail، Outlook، iCloud، Office 365 و Yahoo سازگار است. رابط کاربری Mailspring ظاهر بصری جذاب و متنوعی دارد. همچنین می توانید در این نرم افزار امضاهای سفارشی ایجاد کنید. همچنین می توانید از تصاویر و لینک های ویژه برای ارسال در شبکه های اجتماعی استفاده کنید.

14. نرم افزار OpenTodoList; راحت ترین نرم افزار مدیریت پروژه و برنامه

اگر از آن دسته افرادی هستید که همزمان روی چندین پروژه کار می کنید یا چندین هندوانه را با یک دست برمی دارید، نرم افزار OpenTodoList نجات دهنده شما خواهد بود. این نرم افزار محیطی ساده و کاربرپسند را برای مدیریت و سازماندهی پروژه ها فراهم می کند. نرم افزار کتابخانه منبع باز فوق الذکر شامل لیست ها، یادداشت ها و تصاویری است که به صورت محلی در ابر ذخیره می کنید و در هر زمان به آنها دسترسی خواهید داشت. این کار باعث افزایش بهره وری شما می شود. علاوه بر این، با استفاده از نرم افزار OpenTodoList می توانید اطلاعات خود را با سرویس هایی مانند NextCloud، OwnCloud و WebDAV همگام سازی کنید.

15. نرم افزار OnlyOffice; محبوب ترین جایگزین رایگان و متن باز برای Office

بسیاری از کاربران لینوکس سالهاست که به دنبال نرم افزار کاربردی برای جایگزینی مایکروسافت آفیس هستند. یکی از بهترین گزینه های آفیس، نرم افزار OnlyOffice است. این سرویس مجموعه ای به نام DOC دارد که یک ویرایشگر دسکتاپ رایگان است. همچنین می توانید اطلاعات را بنویسید، ویرایش کنید، ذخیره کنید و به اشتراک بگذارید. این سرویس علاوه بر لینوکس در ویندوز و macOS قابل استفاده است.

نرم افزار OnlyOffice با فرمت های Docx، Xlxs، PPTX، DjVu و PDF سازگار است. در این برنامه به راحتی می توانید فایل اکسل و CSV را باز کنید. این سرویس یکی از محبوب ترین ویرایشگرهای اشتراک گذاری فایل آنلاین و پلتفرم های مدیریت اسناد است که می توانید از آن به عنوان ویرایشگر آنلاین در پلتفرم های مختلف مدیریت فایل از جمله NextCloud، Moodle، WordPress و SeaFile استفاده کنید.

فقط نرم افزار آفیس

نتیجه

نرم افزار متن باز لینوکس مانند مواد غذایی خوشمزه است. همانطور که یک سرآشپز می تواند به راحتی یک غذای خوشمزه را با مواد آماده مانند پیاز داغ یا سبزیجات سرخ شده بپزد، نرم افزار متن باز لینوکس نیز ماده خام برای توسعه دهندگان و برنامه نویسان است. تا با ترکیب این مواد آماده به معجزه مورد نظر روی نرم افزار پی ببرند.

نکته دیگر اینکه نرم افزار متن باز برای لینوکس یک سرویس رایگان است که کد آن به صورت رایگان در اختیار کاربران لینوکس است. این ویژگی به ویژه برای برنامه نویسان و توسعه دهندگان مهم است. زیرا با توجه به نیاز خود می توانند نرم افزار را شخصی سازی کنند. در این مقاله وبلاگ پارس پاک شما را با 15 نرم افزار متن باز لینوکس آشنا کردیم.

چه ابزار یا نرم افزارهایی را می شناسید که در این مقاله به آن ها اشاره نکرده ایم؟ لطفا در قسمت نظرات ما را مطلع کنید. همچنین در صورت داشتن هرگونه سوال یا ابهامی می توانید با شماره های درج شده در سایت تماس حاصل فرمایید تا کارشناسان پارس پک در اسرع وقت پاسخگوی شما باشند.

سوالات متداول

1. نرم افزار متن باز چیست؟

در نرم افزارهای متن باز کد نرم افزار به صورت رایگان و بدون نیاز به مجوز در اختیار کاربر قرار می گیرد.

2. مزیت استفاده از نرم افزار متن باز چیست؟

با کمک این نوع نرم افزار توسعه دهنده یا برنامه نویس می تواند کد را بر اساس نیاز خود دستکاری کرده و نسخه مورد نظر خود را ایجاد کند.

3. محبوب ترین نرم افزار متن باز لینوکس برای طراحی سه بعدی چیست؟

محبوب ترین نرم افزار ویرایش ویدیو Blender است.

4. بهترین نرم افزار حسابداری متن باز برای لینوکس چیست؟

نرم افزار GNUCach بهترین نرم افزار حسابداری و مدیریت مالی برای امور شخصی و کسب و کارهای کوچک در لینوکس است.

نصب رابط کاربری گرافیکی اوبونتو امکان استفاده از سیستم عامل اوبونتو را به صورت گرافیکی بر روی سرورها فراهم می کند. سیستم عامل سرور اوبونتو گونه ای از اوبونتو استاندارد است که به عنوان منبع باز طراحی شده است و برای استفاده در شبکه اینترنت اشیا، خدمات، دستگاه ها و سرورها مناسب است. اما سرور اوبونتو بر خلاف اوبونتو استاندارد پس از نصب رابط گرافیکی ندارد و این مشکل می تواند برای افرادی که تازه وارد این سیستم عامل شده اند و قصد استفاده از آن را دارند به مشکل بزرگی تبدیل شود. خوشبختانه امکان نصب رابط کاربری گرافیکی بر روی این سیستم عامل وجود دارد. در این مقاله از وبلاگ پارس پاک می خواهیم نحوه نصب رابط کاربری گرافیکی روی این سیستم عامل را برای شما توضیح دهیم. پس تا انتها همراه ما باشید.

مراحل نصب رابط کاربری گرافیکی در اوبونتو

برای نصب رابط کاربری گرافیکی بر روی سرور اوبونتو، ابتدا باید اصول اولیه را آماده کنید و سپس به مراحل اولیه نصب بروید. برای این کار مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید:

مرحله اول: اطلاعات بسته خود را به روز کنید

ما همیشه توصیه می کنیم قبل از نصب بسته های مورد نیاز، آخرین اطلاعات بسته را از مخزن جمع آوری کنید. می توانید این کار را انجام دهید و نسخه به روز شده بسته ها را با استفاده از دستورات زیر نصب کنید:

sudo apt update
sudo apt upgrade

در تصویر زیر پوسته ترمینال را پس از اجرای دستورات ذکر شده مشاهده می کنید:

اجرای دستورات برای به روز رسانی اطلاعات بسته

مرحله دوم: دسکتاپ را نصب کنید

Desktop Environment مجموعه ای از اجزایی مانند تصویر زمینه، فایل اجرایی، نماد، منو و نوار ابزار برای یک رابط گرافیکی است. علاوه بر این، این محیط دارای ابزارهای مفیدی مانند File Explorer و Desktop Search می باشد. در مرحله بعد باید این محیط را نصب کنید.

محیط های دسکتاپ زیادی برای اوبونتو وجود دارد، از جمله Gnome، KDE Plasma، Xubuntu و Mate-Core. در ادامه تعدادی از این محیط های محبوب دسکتاپ را توضیح خواهیم داد.

1. دسکتاپ Gnome

این محیط به صورت پیش فرض روی اوبونتو استاندارد نصب می شود. استفاده از امکانات این محیط راحت و فضاهای کاری پویا کاملا در دسترس بوده و نمای کلی از فعالیت های انجام شده در آن را نشان می دهد.

2. دسکتاپ پلاسما KDE

KDE Plasma یکی دیگر از محیط های دسکتاپ محبوب برای سیستم عامل اوبونتو است. این محیط طراحی منحصر به فردی دارد و با انتخاب آن قادر خواهید بود از هزاران افکت و میانبر استفاده کنید که تجربه کاربری بسیار خوبی را برای شما به ارمغان می آورد.

3. محیط کاری Mate-Core

محبوبیت این محیط دسکتاپ به دلیل ظاهر آن است که می تواند تجربه ای مشابه ویندوز یا macOS را در اختیار شما قرار دهد. این محیط بسیار سبک است و استفاده از آن به خصوص برای سیستم های کم قدرت می تواند بسیار کاربردی باشد.

4. محیط دسکتاپ Xubuntu

این محیط هم کاملا سبک و هم پایدار است و می توان آن را با توجه به نیاز شما شخصی سازی کرد. از جمله مزایای محیط دسکتاپ Xubuntu این است که به راحتی می توان از آن با سخت افزارهای قدیمی استفاده کرد.

جدول زیر دستورالعمل هایی را برای نصب هر یک از این محیط های دسکتاپ ارائه می دهد:

مرحله سوم: Display Manager را نصب کنید

در مرحله بعد باید Display Manager را برای محیط دسکتاپ خود نصب کنید. در اینجا ما از LightDM برای این منظور استفاده می کنیم. LightDM منبع باز و رایگان است و سهولت استفاده و پشتیبانی آن از چندین محیط دسکتاپ آن را به یک مدیر نمایش محبوب و موثر تبدیل کرده است. به همین دلیل، به طور پیش فرض در توزیع های مبتنی بر اوبونتو مانند Linux Mint و Xubuntu استفاده می شود.

برای نصب LightDM از دستور زیر استفاده کنید:

sudo apt install lightdm

پس از نصب، از شما خواسته می شود مدیر دسکتاپ پیش فرض را انتخاب کنید. گزینه LightDM را انتخاب کرده و مراحل را ادامه دهید:

گزینه LightDM را انتخاب کنید

مرحله 4: سرویس Display Manager را راه اندازی کنید

پس از اینکه LightDM با موفقیت نصب شد، باید سرویس آن را فعال کنید. برای این کار از دستور زیر استفاده کنید:

sudo systemctl start lightdm.service

پس از فعال سازی، باید LightDM را با استفاده از دستور زیر به Service Tools اضافه کنید. این باعث می شود که LightDM هر بار که سیستم بوت می شود به طور خودکار شروع به کار کند:

sudo service lightdm start

اکنون دسکتاپ شما روی سرور قابل مشاهده خواهد بود:

اضافه کردن به ابزارهای LightDM to Service

نمایش محیط کاری سرور

به عنوان نکته پایانی، اگر به دلایلی تصمیم به بازگشت به CLI دارید، می توانید این کار را با استفاده از مجموعه دستورات زیر انجام دهید:

sudo apt autoremove ubuntu-desktop
sudo systemctl stop lightdm.service
sudo apt autoremove lightdm

نتیجه

نصب رابط کاربری گرافیکی در اوبونتو به شما کمک می کند تا سرور را با رابط کاربری Ubuntu مدیریت کنید. سرور اوبونتو یکی از سیستم عامل هایی است که برای استفاده در سرورها و سیستم های شبکه بسیار محبوب است. البته این سیستم عامل مانند اوبونتو استاندارد رابط گرافیکی ندارد و همین امر کار با این سیستم عامل را به خصوص برای افرادی که تجربه چندانی با دستورات خط فرمان لینوکس ندارند مشکل می کند. در این مقاله از وبلاگ پارس پاک قدم به قدم نحوه نصب رابط کاربری گرافیکی بر روی این سیستم عامل را توضیح داده ایم.

سوالات متداول

1. سرور اوبونتو چیست؟

سرور اوبونتو نوعی از اوبونتو استاندارد است که به عنوان یک سیستم عامل سرور نصب می شود.

2. آیا امکان استفاده از گنوم در سرور اوبونتو وجود دارد؟

بله، می توانید از گنوم در سیستم عامل سرور اوبونتو استفاده کنید.

3. محیط کار چیست؟

محیط دسکتاپ مجموعه ای شامل تصویر زمینه، آیکون، منو و نوار ابزار است که برای رابط گرافیکی سیستم عامل طراحی شده است.